1 Halleluja! Kiittäkää Herraa, sillä hän on hyvä, sillä hänen armonsa pysyy iankaikkisesti.
2 Kuka voi kertoa Herran voimalliset teot, julistaa kaiken hänen ylistyksensä?
3 Autuaat ne, jotka noudattavat oikeutta, jotka aina tekevät vanhurskauden!
4 Muista minua, Herra, armolla, jota kansallesi osoitat, etsi minua avullasi,
5 että minä näkisin sinun valittujesi onnen, iloitsisin sinun kansasi ilolla, kerskaisin sinun perintöosasi kanssa.
6 Me olemme tehneet syntiä isäimme kanssa, me olemme pahoin tehneet ja olleet jumalattomat.
7 Eivät meidän isämme Egyptissä painaneet mieleensä sinun ihmeitäsi, eivät muistaneet sinun monia armotekojasi, vaan niskoittelivat meren rannalla, Kaislameren rannalla.
8 Kuitenkin hän pelasti heidät nimensä tähden, tehdäkseen voimansa tiettäväksi.
9 Hän nuhteli Kaislamerta, ja se kuivui. Hän kuljetti heitä syvyyksissä niinkuin erämaassa.
10 Hän pelasti heidät vihamiehen kädestä ja lunasti heidät vihollisen vallasta.
11 Vedet peittivät heidän ahdistajansa, ei yhtäkään niistä jäänyt jäljelle.
12 Silloin he uskoivat hänen sanansa, veisasivat hänen ylistystään.
13 Mutta pian he unhottivat hänen tekonsa eivätkä odottaneet hänen neuvoansa.
14 Heissä syttyi himo erämaassa, ja he kiusasivat Jumalaa autiossa maassa.
15 Ja hän antoi heille, mitä he pyysivät, mutta lähetti heihin hivuttavan taudin.
16 Ja heissä syttyi leirissä kateus Moosesta vastaan ja Aaronia, Herran pyhää, vastaan.
17 Mutta maa aukeni ja nieli Daatanin ja peitti Abiramin joukkion.
18 Ja heidän joukkiossaan syttyi tuli, liekki poltti jumalattomat.
19 He tekivät vasikan Hoorebin juurella ja kumarsivat valettua kuvaa;
20 he vaihtoivat Kunniansa ruohoa syövän härän kuvaan.
21 He unhottivat Jumalan, pelastajansa, joka oli tehnyt Egyptissä suuria tekoja,
22 ihmeitä Haamin maassa, peljättäviä tekoja Kaislameren rannalla.
23 Silloin hän aikoi hävittää heidät, mutta Mooses, hänen valittunsa, seisoi suojana hänen edessään ja käänsi pois hänen vihansa tuhoa tuottamasta.
24 He pitivät halpana ihanan maan eivätkä uskoneet hänen sanaansa.
25 He napisivat teltoissansa eivätkä kuulleet Herran ääntä.
26 Silloin hän nosti kätensä heitä vastaan kaataakseen heidät erämaassa,
27 kaataakseen heidän jälkeläisensä pakanain seassa ja hajottaakseen heidät pakanamaihin.
28 He antautuivat palvelemaan Baal-Peoria ja söivät kuolleitten jumalien uhreja.
29 He vihoittivat hänet teoillansa, ja niin vitsaus alkoi riehua heidän keskuudessaan.
30 Mutta Piinehas astui esiin ja pani tuomion toimeen, ja vitsaus taukosi.
31 Ja se luettiin hänelle vanhurskaudeksi, polvesta polveen, iankaikkisesti.
32 He vihoittivat hänet Meriban vetten luona, ja Mooseksen kävi pahoin heidän tähtensä.
33 Sillä he niskoittelivat Jumalan Henkeä vastaan, ja hän puhui huulillaan ajattelemattomasti.
34 He eivät hävittäneet niitä kansoja, jotka Herra oli käskenyt heidän hävittää,
35 vaan pitivät yhteyttä pakanain kanssa ja oppivat heidän tekonsa.
36 He palvelivat heidän jumalankuviansa, ja niistä tuli heille paula.
37 Ja he uhrasivat poikiansa ja tyttäriänsä riivaajille.
38 He vuodattivat viatonta verta, poikiensa ja tyttäriensä verta, uhraten heidät Kanaanin epäjumalille, ja maa saastui veriveloista.
39 Näin he saastuttivat itsensä töillään ja olivat haureelliset teoissansa.
40 Ja Herran viha syttyi hänen kansaansa vastaan, ja hän kyllästyi perintöosaansa.
41 Ja hän jätti heidät pakanain käsiin, ja heidän vihamiehensä vallitsivat heitä.
42 Heidän vihollisensa ahdistivat heitä, ja heidän täytyi painua niiden käden alle.
43 Monet kerrat hän pelasti heidät, mutta he olivat uppiniskaiset omassa neuvossaan ja sortuivat pahain tekojensa tähden.
44 Mutta hän katsoi heihin heidän ahdistuksessaan, kun hän kuuli heidän valitushuutonsa.
45 Ja hän muisti heidän hyväkseen liittonsa ja armahti heitä suuressa laupeudessansa.
46 Ja hän salli heidän saada armon kaikilta, jotka olivat vieneet heidät vankeuteen.
47 Pelasta meidät, Herra, meidän Jumalamme, ja kokoa meidät pakanain seasta, että me kiittäisimme sinun pyhää nimeäsi ja kerskauksemme olisi, että me sinua ylistämme.
1 Aleluia. Louvai o Senhor porque ele é bom, porque a sua misericórdia é eterna.
2 Quem contará os poderosos feitos do Senhor? Quem poderá apregoar os seus louvores?
3 Felizes aqueles que observam os preceitos, aqueles que, em todo o tempo, fazem o que é reto.
4 Lembrai-vos de mim, Senhor, pela benevolência que tendes com o vosso povo. Assisti-me com o vosso socorro,
5 para que eu prove a felicidade de vossos eleitos, compartilhe do júbilo de vosso povo e me glorie com os que constituem vossa herança.
6 Como nossos pais, nós também pecamos, cometemos a iniqüidade, praticamos o mal.
7 Nossos pais, no Egito, não prezaram os vossos milagres, esqueceram a multidão de vossos benefícios e se revoltaram contra o Altíssimo no mar Vermelho.
8 Mas ele os poupou para a honra de seu nome, para tornar patente o seu poder.
9 Ameaçou o mar e ele se tornou seco, e os conduziu por entre as ondas como através de um deserto.
10 Livrou-os das mãos daquele que os odiava, e os salvou do poder inimigo.
11 As águas recobriram seus adversários, nenhum deles escapou.
12 Então acreditaram em sua palavra, e cantaram os seus louvores.
13 Depressa, porém, esqueceram suas obras, e não confiaram em seus desígnios.
14 Entregaram-se à concupiscência no deserto, e tentaram a Deus na solidão.
15 Ele lhes concedeu o que pediam, mas os feriu de um mal mortal.
16 Em seus acampamentos invejaram Moisés e Aarão, o eleito do Senhor.
17 Abriu-se a terra e tragou Datã, e sepultou os sequazes de Abiron.
18 Um fogo devassou as suas tropas e as chamas consumiram os ímpios.
19 Fabricaram um bezerro de ouro no sopé do Horeb, e adoraram um ídolo de ouro fundido.
20 Eles trocaram a sua glória pela estátua de um touro que come feno.
21 Esqueceram a Deus que os salvara, que obrara prodígios no Egito,
22 maravilhas na terra de Cam, estupendos feitos no mar Vermelho.
23 Já cogitava em exterminá-los se Moisés, seu eleito, não intercedesse junto dele para impedir que sua cólera os destruísse.
24 Depois, eles desprezaram uma terra de delícias, desconfiados de sua palavra.
25 Em suas tendas se puseram a murmurar, e desobedeceram ao Senhor.
26 Então, com a mão alçada, ele jurou que havia de prostrá-los no deserto
27 e dispersar sua descendência entre as nações pagãs, disseminando-os por toda a terra.
28 Aderiram também ao Baal de Fegor, comeram vítimas oferecidas a deuses sem vida.
29 E, provocando-o com seus crimes, uma peste irrompeu entre eles.
30 Mas levantou-se Finéias para fazer justiça; cessou a peste.
31 Seu zelo lhe foi imputado como mérito, de geração em geração, para sempre.
32 Em seguida, irritaram a Deus nas águas de Meribá, e adveio o mal a Moisés por causa deles.
33 Porque o provocaram tanto, palavras temerárias saíram-lhe dos lábios.
34 Não exterminaram os povos, como o Senhor lhes havia ordenado,
35 mas se misturaram com as nações pagãs e aprenderam seus costumes.
36 Prestaram culto aos seus ídolos, que se tornaram um laço para eles.
37 Imolaram os seus filhos e suas filhas aos demônios.
38 Derramaram o sangue inocente: o sangue de seus filhos e de suas filhas, que aos ídolos de Canaã sacrificaram; seu país ficou manchado com esse sangue.
39 Eles se contaminaram com homicídios, e se prostituíram com seus crimes.
40 Então se inflamou contra seu povo a cólera divina, e Deus teve aversão de sua herança.
41 Ele os entregou nas mãos das nações pagãs, e foram dominados pelos que os odiavam.
42 Oprimiram-nos os seus inimigos, foram submetidos ao seu jugo.
43 Muitas vezes ele os libertou; mas sua conduta o exasperou, de tal modo que foram abatidos por causa de suas iniqüidades.
44 Entretanto, vendo a sua aflição, ouviu-lhes as orações.
45 Em favor deles lembrou-se de sua aliança, e por sua misericórdia deles se apiedou.
46 E fez com que encontrassem a clemência junto aos que os tinham aprisionado.
47 Salvai-nos, Senhor, nosso Deus, e recolhei-nos de entre as nações, para que possamos celebrar o vosso santo nome e ter a satisfação de vos louvar.
48 Bendito seja o Senhor, Deus de Israel, pelos séculos dos séculos! E que todo o povo diga: Amém!