1 Daavidin virsi; syntiä tunnustettaessa. (H38:2) Herra, älä rankaise minua vihassasi, älä kiivastuksessasi kurita minua.
2 (H38:3) Sillä sinun nuolesi ovat uponneet minuun, sinun kätesi painaa minua.
3 (H38:4) Ei ole lihassani tervettä paikkaa sinun vihastuksesi tähden eikä luissani rauhaa minun syntieni tähden.
4 (H38:5) Sillä minun pahat tekoni käyvät pääni ylitse, niinkuin raskas kuorma ne ovat minulle liian raskaat.
5 (H38:6) Minun haavani haisevat ja märkivät minun hulluuteni tähden.
6 (H38:7) Minä käyn kumarassa, aivan kyyryssä, kuljen murheellisena kaiken päivää.
7 (H38:8) Sillä minun lanteeni ovat polttoa täynnä, eikä ole lihassani tervettä paikkaa.
8 (H38:9) Minä olen voimaton ja peräti runneltu, minä parun sydämeni tuskassa.
9 (H38:10) Herra, sinun edessäsi on kaikki minun halajamiseni, eikä minun huokaukseni ole sinulta salassa.
10 (H38:11) Minun sydämeni värisee, minun voimani on minusta luopunut, minun silmieni valo-sekin on minulta mennyt.
11 (H38:12) Minun ystäväni ja läheiseni pysyvät syrjässä minun vitsauksestani, ja minun omaiseni seisovat kaukana.
12 (H38:13) Jotka minun henkeäni etsivät, ne virittävät pauloja; ja jotka minulle pahaa suovat, ne puhuvat turmion puheita ja miettivät petosta kaiket päivät.
13 (H38:14) Mutta minä olen kuin kuuro, en mitään kuule, kuin mykkä, joka ei suutansa avaa.
14 (H38:15) Minä olen kuin mies, joka ei mitään kuule ja jonka suussa ei vastausta ole.
15 (H38:16) Sillä sinua, Herra, minä odotan, sinä vastaat, Herra, minun Jumalani.
16 (H38:17) Minä sanon: älkööt iloitko minusta, älkööt ylvästelkö minua vastaan, kun jalkani horjuu.
17 (H38:18) Sillä minä olen kaatumaisillani, ja minun tuskani on aina edessäni;
18 (H38:19) sillä minä tunnustan pahat tekoni, murehdin syntieni tähden.
19 (H38:20) Mutta minun viholliseni elävät ja ovat väkevät, ja paljon on niitä, jotka minua syyttä vihaavat,
20 (H38:21) jotka hyvän pahalla palkitsevat ja vihaavat minua, koska minä hyvään pyrin.
21 (H38:22) Älä hylkää minua, Herra, minun Jumalani, älä ole kaukana minusta.
22 (H38:23) Riennä avukseni, Herra, minun pelastukseni.
1 Salmo de Davi. Para servir de lembrança. Senhor, em vossa cólera não me repreendais, em vosso furor não me castigueis,
2 porque as vossas flechas me atingiram, e desceu sobre mim a vossa mão.
3 Vossa cólera nada poupou em minha carne, por causa de meu pecado nada há de intacto nos meus ossos.
4 Porque minhas culpas se elevaram acima de minha cabeça, como pesado fardo me oprimem em demasia.
5 São fétidas e purulentas as chagas que a minha loucura me causou.
6 Estou abatido, extremamente recurvado, todo o dia ando cheio de tristeza.
7 Inteiramente inflamados os meus rins; não há parte sã em minha carne.
8 Ao extremo enfraquecido e alquebrado, agitado o coração, lanço gritos lancinantes.
9 Senhor, diante de vós estão todos os meus desejos, e meu gemido não vos é oculto.
10 Palpita-me o coração, abandonam-me as forças, e me falta a própria luz dos olhos.
11 Amigos e companheiros fogem de minha chaga, e meus parentes permanecem longe.
12 Os que odeiam a minha vida, armam-me ciladas; os que me procuram perder, ameaçam-me de morte; não cessam de planejar traições.
13 Eu, porém, sou como um surdo: não ouço; sou como um mudo que não abre os lábios.
14 Fiz-me como um homem que não ouve, e que não tem na boca réplicas a dar.
15 Porque é em vós, Senhor, que eu espero; vós me atendereis, Senhor, ó meu Deus.
16 Eis meu desejo: Não se alegrem com minha perda; não se ensoberbeçam contra mim, quando meu pé resvala;
17 pois estou prestes a cair, e minha dor é permanente.
18 Sim, minha culpa eu a confesso, meu pecado me atormenta.
19 Entretanto, são vigorosos e fortes os meus inimigos, e muitos os que me odeiam sem razão.
20 Retribuem-me o mal pelo bem, hostilizam-me porque quero fazer o bem.
21 Não me abandoneis, Senhor. Ó meu Deus, não fiqueis longe de mim.
22 Depressa, vinde em meu auxílio, Senhor, minha salvação!