1 τι ουν το περισσον του ιουδαιου η τις η ωφελεια της περιτομης

2 πολυ κατα παντα τροπον πρωτον μεν γαρ οτι επιστευθησαν τα λογια του θεου

3 τι γαρ ει ηπιστησαν τινες μη η απιστια αυτων την πιστιν του θεου καταργησει

4 μη γενοιτο γινεσθω δε ο θεος αληθης πας δε ανθρωπος ψευστης καθως γεγραπται οπως αν δικαιωθης εν τοις λογοις σου και νικησης εν τω κρινεσθαι σε

5 ει δε η αδικια ημων θεου δικαιοσυνην συνιστησιν τι ερουμεν μη αδικος ο θεος ο επιφερων την οργην κατα ανθρωπον λεγω

6 μη γενοιτο επει πως κρινει ο θεος τον κοσμον

7 ει γαρ η αληθεια του θεου εν τω εμω ψευσματι επερισσευσεν εις την δοξαν αυτου τι ετι καγω ως αμαρτωλος κρινομαι

8 και μη καθως βλασφημουμεθα και καθως φασιν τινες ημας λεγειν οτι ποιησωμεν τα κακα ινα ελθη τα αγαθα ων το κριμα ενδικον εστιν

9 τι ουν προεχομεθα ου παντως προητιασαμεθα γαρ ιουδαιους τε και ελληνας παντας υφ αμαρτιαν ειναι

10 καθως γεγραπται οτι ουκ εστιν δικαιος ουδε εις

11 ουκ εστιν ο συνιων ουκ εστιν ο εκζητων τον θεον

12 παντες εξεκλιναν αμα ηχρειωθησαν ουκ εστιν ποιων χρηστοτητα ουκ εστιν εως ενος

13 ταφος ανεωγμενος ο λαρυγξ αυτων ταις γλωσσαις αυτων εδολιουσαν ιος ασπιδων υπο τα χειλη αυτων

14 ων το στομα αρας και πικριας γεμει

15 οξεις οι ποδες αυτων εκχεαι αιμα

16 συντριμμα και ταλαιπωρια εν ταις οδοις αυτων

17 και οδον ειρηνης ουκ εγνωσαν

18 ουκ εστιν φοβος θεου απεναντι των οφθαλμων αυτων

19 οιδαμεν δε οτι οσα ο νομος λεγει τοις εν τω νομω λαλει ινα παν στομα φραγη και υποδικος γενηται πας ο κοσμος τω θεω

20 διοτι εξ εργων νομου ου δικαιωθησεται πασα σαρξ ενωπιον αυτου δια γαρ νομου επιγνωσις αμαρτιας

21 νυνι δε χωρις νομου δικαιοσυνη θεου πεφανερωται μαρτυρουμενη υπο του νομου και των προφητων

22 δικαιοσυνη δε θεου δια πιστεως ιησου χριστου εις παντας και επι παντας τους πιστευοντας ου γαρ εστιν διαστολη

23 παντες γαρ ημαρτον και υστερουνται της δοξης του θεου

24 δικαιουμενοι δωρεαν τη αυτου χαριτι δια της απολυτρωσεως της εν χριστω ιησου

25 ον προεθετο ο θεος ιλαστηριον δια της πιστεως εν τω αυτου αιματι εις ενδειξιν της δικαιοσυνης αυτου δια την παρεσιν των προγεγονοτων αμαρτηματων

26 εν τη ανοχη του θεου προς ενδειξιν της δικαιοσυνης αυτου εν τω νυν καιρω εις το ειναι αυτον δικαιον και δικαιουντα τον εκ πιστεως ιησου

27 που ουν η καυχησις εξεκλεισθη δια ποιου νομου των εργων ουχι αλλα δια νομου πιστεως

28 λογιζομεθα ουν πιστει δικαιουσθαι ανθρωπον χωρις εργων νομου

29 η ιουδαιων ο θεος μονον ουχι δε και εθνων ναι και εθνων

30 επειπερ εις ο θεος ος δικαιωσει περιτομην εκ πιστεως και ακροβυστιαν δια της πιστεως

31 νομον ουν καταργουμεν δια της πιστεως μη γενοιτο αλλα νομον ιστωμεν

1 Итак, какое преимущество [быть] Иудеем, или какая польза от обрезания?

2 Великое преимущество во всех отношениях, а наипаче [в том], что им вверено слово Божие.

3 Ибо что же? если некоторые и неверны были, неверность их уничтожит ли верность Божию?

4 Никак. Бог верен, а всякий человек лжив, как написано: Ты праведен в словах Твоих и победишь в суде Твоем.

5 Если же наша неправда открывает правду Божию, то что скажем? не будет ли Бог несправедлив, когда изъявляет гнев? (говорю по человеческому [рассуждению]).

6 Никак. Ибо [иначе] как Богу судить мир?

7 Ибо, если верность Божия возвышается моею неверностью к славе Божией, за что еще меня же судить, как грешника?

8 И не делать ли нам зло, чтобы вышло добро, как некоторые злословят нас и говорят, будто мы так учим? Праведен суд на таковых.

9 Итак, что же? имеем ли мы преимущество? Нисколько. Ибо мы уже доказали, что как Иудеи, так и Еллины, все под грехом,

10 как написано: нет праведного ни одного;

11 нет разумевающего; никто не ищет Бога;

12 все совратились с пути, до одного негодны; нет делающего добро, нет ни одного.

13 Гортань их – открытый гроб; языком своим обманывают; яд аспидов на губах их.

14 Уста их полны злословия и горечи.

15 Ноги их быстры на пролитие крови;

16 разрушение и пагуба на путях их;

17 они не знают пути мира.

18 Нет страха Божия перед глазами их.

19 Но мы знаем, что закон, если что говорит, говорит к состоящим под законом, так что заграждаются всякие уста, и весь мир становится виновен пред Богом,

20 потому что делами закона не оправдается пред Ним никакая плоть; ибо законом познается грех.

21 Но ныне, независимо от закона, явилась правда Божия, о которой свидетельствуют закон и пророки,

22 правда Божия через веру в Иисуса Христа во всех и на всех верующих, ибо нет различия,

23 потому что все согрешили и лишены славы Божией,

24 получая оправдание даром, по благодати Его, искуплением во Христе Иисусе,

25 которого Бог предложил в жертву умилостивления в Крови Его через веру, для показания правды Его в прощении грехов, соделанных прежде,

26 во [время] долготерпения Божия, к показанию правды Его в настоящее время, да [явится] Он праведным и оправдывающим верующего в Иисуса.

27 Где же то, чем бы хвалиться? уничтожено. Каким законом? [законом] дел? Нет, но законом веры.

28 Ибо мы признаем, что человек оправдывается верою, независимо от дел закона.

29 Неужели Бог [есть Бог] Иудеев только, а не и язычников? Конечно, и язычников,

30 потому что один Бог, Который оправдает обрезанных по вере и необрезанных через веру.

31 Итак, мы уничтожаем закон верою? Никак; но закон утверждаем.