1 Oración del pobre, cuando estuviere angustiado, y delante de Jehová derramare su lamento. JEHOVA, oye mi oración, Y venga mi clamor á ti.

2 No escondas de mí tu rostro: en el día de mi angustia Inclina á mí tu oído; El día que te invocare, apresúrate á responderme.

3 Porque mis días se han consumido como humo; Y mis huesos cual tizón están quemados.

4 Mi corazón fué herido, y secóse como la hierba; Por lo cual me olvidé de comer mi pan.

5 Por la voz de mi gemido Mis huesos se han pegado á mi carne.

6 Soy semejante al pelícano del desierto; Soy como el buho de las soledades.

7 Velo, y soy Como el pájaro solitario sobre el tejado.

8 Cada día me afrentan mis enemigos; Los que se enfurecen contra mí, hanse contra mí conjurado.

9 Por lo que como la ceniza á manera de pan, Y mi bebida mezclo con lloro,

10 A causa de tu enojo y de tu ira; Pues me alzaste, y me has arrojado.

11 Mis días son como la sombra que se va; Y heme secado como la hierba.

12 Mas tú, Jehová, permanecerás para siempre, Y tu memoria para generación y generación.

13 Tú levantándote, tendrás misericordia de Sión; Porque el tiempo de tener misericordia de ella, porque el plazo es llegado.

14 Porque tus siervos aman sus piedras, Y del polvo de ella tienen compasión.

15 Entonces temerán las gentes el nombre de Jehová, Y todos los reyes de la tierra tu gloria;

16 Por cuanto Jehová habrá edificado á Sión, Y en su gloria será visto;

17 Habrá mirado á la oración de los solitarios, Y no habrá desechado el ruego de ellos.

18 Escribirse ha esto para la generación venidera: Y el pueblo que se criará, alabará á JAH.

19 Porque miró de lo alto de su santuario; Jehová miró de los cielos á la tierra,

20 Para oir el gemido de los presos, Para soltar á los sentenciados á muerte;

21 Porque cuenten en Sión el nombre de Jehová, Y su alabanza en Jerusalem,

22 Cuando los pueblos se congregaren en uno, Y los reinos, para servir á Jehová.

23 El afligió mi fuerza en el camino; Acortó mis días.

24 Dije: Dios mío, no me cortes en el medio de mis días: Por generación de generaciones son tus años.

25 Tú fundaste la tierra antiguamente, Y los cielos son obra de tus manos.

26 Ellos perecerán, y tú permanecerás; Y todos ellos como un vestido se envejecerán; Como una ropa de vestir los mudarás, y serán mudados:

27 Mas tú eres el mismo, Y tus años no se acabarán.

28 Los hijos de tus siervos habitarán, Y su simiente será afirmada delante de ti.

1 Viešpatie, išgirsk mano maldą, ir mano šauksmas tepasiekia Tave.

2 Neslėpk savo veido nuo manęs tą dieną, kai esu varge. Palenk į mane savo ausį, kai šaukiuosi, skubėk man atsakyti.

3 Mano dienos pranyksta kaip dūmai, mano kaulai kaip židinys dega.

4 Kaip pakirsta žolė mano širdis džiūsta; aš pamirštu valgyti.

5 Nuo skaudžių aimanų oda prilipo prie mano kaulų.

6 Esu panašus į dykumų pelikaną, į pelėdą griuvėsiuose.

7 Nemiegu ir esu vienišas kaip paukštis ant stogo.

8 Priešai mane užgaulioja, ir mano vardas jiems tapo keiksmažodžiu.

9 Pelenus valgau kaip duoną ir su ašaromis maišau savo gėrimą

10 dėl Tavo rūstybės ir pykčio, nes Tu mane pakėlei ir nubloškei žemėn.

11 Mano dienos yra tartum ištįsęs šešėlis, ir aš lyg žolė džiūstu.

12 Bet Tu, Viešpatie, pasiliksi per amžius; Tave minės visos kartos.

13 Tu pakilsi ir pasigailėsi Siono, nes atėjo metas jam suteikti malonę.

14 Tavo tarnams jo akmenys meilūs, jiems gaila jo dulkių.

15 Tavo vardo, Viešpatie, bijos pagonys ir Tavo šlovės­pasaulio karaliai.

16 Kai Viešpats atstatys Sioną, Jis pasirodys savo šlovėje;

17 apleistųjų maldas Jis išklausys, jų prašymų nepaniekins.

18 Tai tebūna užrašyta ateisiančiai kartai, kad tauta, kuri bus sukurta, girtų Viešpatį.

19 Iš savo šventos aukštybės Viešpats pažvelgė žemyn, iš dangaus pažiūrėjo į žemę,

20 kad išgirstų belaisvių dejones, išlaisvintų mirčiai skirtuosius,

21 kad Sione būtų skelbiamas Viešpaties vardas ir girtų Jį Jeruzalėje,

22 kai susiburs karalystės ir tautos tarnauti Viešpačiui.

23 Jis susilpnino mane kelionėje, sutrumpino mano gyvenimo dienas.

24 Aš sakiau: "Mano Dieve, neatimk manęs įpusėjus mano amžiui, Tavo metai tęsiasi per visas kartas.

25 Kadaise Tu sukūrei žemę ir dangūs yra Tavo rankų darbas.

26 Jie pražus, bet Tu pasiliksi. Jie visi susidėvės kaip drabužis, kaip rūbą juos pakeisi, ir jie bus pakeisti.

27 Bet Tu esi tas pats ir Tavo metai nesibaigs.

28 Tavo tarnų vaikai gyvens ir jų palikuonys įsitvirtins Tavo akivaizdoje".