1 Denn das Silber hat seinen Fundort und das Gold seinen Ort, wo man es läutert.

2 Eisen wird aus der Erde gegraben und Kupfer schmelzt man aus Gestein.

3 Man macht der Finsternis ein Ende und forscht alles vollkommen aus, die Steine, die in Finsternis und Todesschatten liegen.

4 Einen Schacht bricht man auf, wo kein Wandersmann durchgeht; auf unbetretenen Pfaden lassen sie sich hinab und schweben ferne von den Menschen.

5 Aus der Erde wächst Brot hervor, und unter ihr ist's wie vom Feuer durchwühlt.

6 In ihren Steinen wird Saphir gefunden und Gold in ihren Schollen.

7 Ein Pfad ist's, den kein Raubvogel kennt, und den auch des Habichts Auge nicht erspäht,

8 den auch kein Raubtier betritt, darauf der Löwe nicht schreitet.

9 Der Mensch legt seine Hand an den harten Felsen und durchwühlt die Gründe der Berge.

10 Er treibt Stollen durch die Felsen, und sein Auge ersieht alles, was köstlich ist.

11 Damit sie nicht tränen, verstopft er die Wasserrinnen; das Verborgene bringt er ans Licht.

12 Aber wo wird die Weisheit gefunden, und welches ist der Ort des Verstandes?

13 Der Mensch kennt den Weg zu ihr nicht, im Lande der Lebendigen wird sie nicht gefunden.

14 Die Tiefe spricht: »Sie ist nicht in mir«, und das Meer: »Sie ist nicht bei mir.«

15 Sie wird mit keinem Geld bezahlt und nicht mit Silber aufgewogen.

16 Um Gold von Ophir ist sie nicht zu haben, auch nicht um köstlichen Schohamstein und Saphir.

17 Gold und Glas kommt ihr nicht gleich, noch wird sie um goldenes Gerät eingetauscht.

18 Korallen und Kristall sind nichts gegen sie, und der Besitz der Weisheit geht über Perlen.

19 Der Topas aus Äthiopien ist ihr nicht zu vergleichen, mit reinem Golde wird sie nicht aufgewogen.

20 Woher kommt denn die Weisheit, und welches ist der Ort des Verstandes?

21 Sie ist verborgen vor den Augen aller Lebendigen und vor den Vögeln des Himmels versteckt.

22 Der Abgrund und der Tod sprechen: Wir haben mit unsern Ohren von ihr gehört.

23 Gott weiß ihren Weg, und er kennt ihren Ort.

24 Denn er schaut bis zu den Enden der Erde und sieht alles, was unter dem Himmel ist.

25 Als er dem Winde sein Gewicht gab und den Wassern ihr Maß,

26 als er dem Regen sein Ziel setzte und dem Wetterstrahl seinen Weg:

27 da hat er sie gesehen und durchmustert, sie bereitet und erforscht

28 und hat zum Menschen gesagt: Siehe, die Furcht des Herrn, das ist Weisheit, und vom Bösen weichen, das ist Verstand!

1 He rua hoki to te hiriwa e puta mai ai, he wahi ano to te koura e whakarewaina ai.

2 He mea tango mai te rino no roto i te whenua; no te kamaka te parahi, he mea whakarewa.

3 E whakatakotoria ana e te tangata he mutunga mai mo te pouri, e rapua ana e ia ki te tino tutukitanga atu nga kohatu o te pouri, o te atarangi o te mate.

4 E pakaruhia mai ana e ia he rua i ko ake o nga nohoanga tangata; kua wareware ratou i te waewae e haere ana; he tawhiti i te tangata to ratou tarenga, e piu atu ana, e piu ana mai.

5 Ko te whenua, e puta mai ana he taro i roto i a ia: a e hurihia ake ana a raro iho ano he ahi.

6 Hei wahi mo nga hapira ona kohatu, he puehu koura ano tona.

7 He ara tena kahore i mohiotia e te manu, kiano i kitea e te kanohi o te whatura.

8 Kahore nga kirehe whakahi kia takahi i taua ara kahore hoki a reira kia haerea e te raiona tutu.

9 E pa atu ana tona ringa ki te kiripaka; hurihia ake e ia nga take o nga maunga.

10 E tapahia ana e ia he awa i roto i nga kamaka, a e kite ana tona kanohi i nga mea utu nui katoa.

11 E herea ana e ia nga awa kei maturuturu; e whakaputa mai ana hoki i nga mea ngaro ki te marama.

12 E kitea ia ki hea te whakaaro nui? kei hea hoki te wahi o te mohio?

13 E kore te tangata e mohio ki tona utu, e kore ano taua hanga e kitea ki te whenua o te ora.

14 E ki ake ana te rire, Kahore i ahau; e ki mai ana hoki te moana, Kahore i ahau.

15 E kore e hokona ki te koura, e kore ano hoki e taea te pauna te hiriwa hei utu mona.

16 E kore e taea te whakarite ki te koura o Opira, ki te onika utu nui, ki te hapira.

17 E kore e rite te koura, te kohatu piata ki a ia: e kore e hokona ki nga oko koura parakore.

18 E kore e whakahuatia te kaoa, nga peara ranei; hira ake hoki te utu o te whakaaro nui i to te rupi.

19 E kore te topaha o Etiopia e rite ki a ia, e kore e tau te koura parakore hei utu.

20 Ka haere mai ra i hea te whakaaro nui? Kei hea te wahi o te matau?

21 He mea huna atu na hoki i nga kanohi o nga mea ora katoa, ngaro rawa i nga manu o te rangi.

22 E ki ake ana te whakangaromanga raua ko te mate, i hakiri o maua taringa ki tona rongo.

23 E mohio ana te Atua ki tona ara, kua kite ano ia i tona wahi.

24 E titiro ana hoki ia ki nga pito o te whenua, e kite ana ia i nga mea i raro i te rangi, a puta noa;

25 E mea ana i te whakataimaha mo te hau; ae, e mehua ana ia i nga wai ki te mehua.

26 I a ia e whakatakoto ana i te tikanga mo te ua, i te huarahi mo te uira o te whatitiri,

27 Ka kitea e ia i reira, a whakapuakina mai ana; i whakaukia e ia, a ata rapua ana e ia.

28 A ka mea ia ki te tangata, Na, ko te wehi ki te Ariki, ko te whakaaro nui tena; a ko te mawehe atu i te kino, koia te matauranga.