1 Av David. Till dig, HERRE, ropar jag; min klippa, var icke stum mot mig. Ja, var icke tyst mot mig, så att jag bliver lik dem som fara ned i graven.

2 Hör mina böners ljud, när jag ropar till dig, när jag upplyfter mina händer mot det allraheligaste i din helgedom.

3 Tag mig icke bort med de ogudaktiga och med ogärningsmännen, som tala vänligt med sin nästa men hava ondska i sina hjärtan.

4 Giv dem efter deras gärningar och efter deras onda väsende, giv dem efter deras händers verk, vedergäll dem vad de hava gjort.

5 Ty de akta icke på HERRENS gärningar, icke på hans händer verk; därför skall han slå dem ned och ej mer bygga upp dem.

6 Lovad vare HERREN, ty han har hört mina böners ljud!

7 HERREN är min starkhet och min sköld; på honom förtröstade mitt hjärta. Och jag vart hulpen, därför fröjdar sig mitt hjärta, och med min sång vill jag tacka honom.

8 HERREN är sitt folks starkhet, och ett frälsningens värn är han för sin smorde.

9 Fräls ditt folk och välsigna din arvedel, och var deras herde och bär dem till evig tid.

1 Ya RAB, sana yakarıyorum, 2 Kayam benim, kulak tıkama sesime; 2 Çünkü sen sessiz kalırsan, 2 Ölüm çukuruna inen ölülere dönerim ben.

2 Seni yardıma çağırdığımda, 2 Ellerimi kutsal konutuna doğru açtığımda, 2 Kulak ver yalvarışlarıma.

3 Beni kötülerle, haksızlık yapanlarla 2 Aynı kefeye koyup cezalandırma. 2 Onlar komşularıyla dostça konuşur, 2 Ama yüreklerinde kötülük beslerler.

4 Eylemlerine, yaptıkları kötülüklere göre onları yanıtla; 2 Yaptıklarının, hak ettiklerinin karşılığını ver.

5 Onlar RABbin yaptıklarına, 2 Ellerinin eserine önem vermezler; 2 Bu yüzden RAB onları yıkacak, 2 Bir daha ayağa kaldırmayacak.

6 RABbe övgüler olsun! 2 Çünkü yalvarışımı duydu.

7 RAB benim gücüm, kalkanımdır, 2 Ona yürekten güveniyor ve yardım görüyorum. 2 Yüreğim coşuyor, 2 Ezgilerimle Ona şükrediyorum.

8 RAB halkının gücüdür, 2 Meshettiği kralın zafer kalesidir.

9 Halkını kurtar, kendi halkını kutsa; 2 Çobanlık et onlara, sürekli destek ol!