1 Tacken HERREN, åkallen hans namn, gören hans gärningar kunniga bland folken.

2 Sjungen till hans ära, lovsägen honom, talen om alla hans under.

3 Berömmen eder av hans heliga namn; glädje sig av hjärtat de som söka HERREN.

4 Frågen efter HERREN och hans makt, söken hans ansikte beständigt.

5 Tänken på de underbara verk som han har gjort, på hans under och hans muns domar,

6 I Abrahams, hans tjänares, säd, I Jakobs barn, hans utvalda.

7 Han är HERREN, vår Gud; över hela jorden gå hans domar.

8 Han tänker evinnerligen på sitt förbund, intill tusen släkten på vad han har stadgat,

9 på det förbund han slöt med Abraham och på sin ed till Isak.

10 Han fastställde det för Jakob till en stadga, för Israel till ett evigt förbund;

11 han sade: »Åt dig vill jag giva Kanaans land, det skall bliva eder arvedels lott.»

12 Då voro de ännu en liten hop, de voro ringa och främlingar därinne.

13 Och de vandrade åstad ifrån folk till folk, ifrån ett rike bort till ett annat.

14 Han tillstadde ingen att göra dem skada, han straffade konungar för deras skull:

15 »Kommen icke vid mina smorda, och gören ej mina profeter något ont.»

16 Och när han bjöd hungersnöd komma över landet och fördärvade allt deras livsuppehälle,

17 då sände han åstad en man framför dem: Josef blev såld till träl.

18 Man slog hans fötter i bojor, i järn fick han ligga fjättrad,

19 till den tid då hans ord uppfylldes, då HERRENS tal bevisade hans oskuld.

20 Då sände konungen och lät släppa honom lös, folkens behärskare gav honom fri.

21 Han satte honom till herre över sitt hus, till att råda över all hans egendom;

22 han skulle binda hans furstar efter sin vilja och lära hans äldste vishet.

23 Och Israel kom till Egypten, Jakob blev en gäst i Hams land.

24 Och HERREN gjorde sitt folk mycket fruktsamt och mäktigare än dess ovänner voro,

25 de vilkas hjärtan han vände till att hata hans folk, till att lägga onda råd mot hans tjänare.

26 Han sände Mose, sin tjänare, och Aron, som han hade utvalt.

27 De gjorde hans tecken ibland dem och under i Hams land.

28 Han sände mörker och lät allt bliva mörkt; och de stodo icke emot hans ord.

29 Han förvandlade deras vatten till blod och lät så deras fiskar dö.

30 Deras land kom att vimla av paddor, ända in i deras konungars kamrar.

31 Han bjöd, och flugsvärmar kommo, mygg i hela deras land.

32 Han gav dem hagel för regn, eldslågor sände han i deras land.

33 Och han slog deras vinträd och fikonträd och bröt sönder träden i deras land.

34 Han bjöd, och gräshoppor kommo, och gräsmaskar i tallös mängd.

35 De åto upp alla örter i deras land, de åto upp frukten på deras mark.

36 Och han slog allt förstfött i deras land, förstlingen av all deras kraft.

37 Så förde han dem ut, med silver och guld, och i hans stammar var ingen som stapplade.

38 Egyptierna gladde sig, när de drogo ut; ty förskräckelse för Israel hade fallit över dem.

39 Han bredde ut ett moln till skygd, och en eld för att lysa om natten.

40 De begärde, då lät han vaktlar komma, och med bröd från himmelen mättade han dem.

41 Han öppnade klippan, och vatten flödade; det gick genom öknen såsom en ström.

42 Ty han tänkte på sitt heliga ord, på sin tjänare Abraham.

43 Så förde han ut sitt folk med fröjd, med jubel dem som han hade utvalt.

44 Han gav åt dem hedningarnas länder, och folkens förvärv fingo de till besittning,

45 för att de skulle hålla hans stadgar och taga hans lagar i akt. Halleluja!

1 Aleluia. Celebrai o Senhor, aclamai o seu nome, apregoai entre as nações as suas obras.

2 Cantai-lhe hinos e cânticos, anunciai todas as suas maravilhas.

3 Gloriai-vos do seu santo nome; rejubile o coração dos que procuram o Senhor.

4 Recorrei ao Senhor e ao seu poder, procurai continuamente sua face.

5 Recordai as maravilhas que operou, seus prodígios e julgamentos por seus lábios proferidos,

6 ó descendência de Abraão, seu servidor, ó filhos de Jacó, seus escolhidos!

7 É ele o Senhor, nosso Deus; suas sentenças comandam a terra inteira.

8 Ele se lembra eternamente de sua aliança, da palavra que empenhou a mil gerações,

9 que garantiu a Abraão, e jurou a Isaac,

10 e confirmou a Jacó irrevogavelmente, e a Israel como aliança eterna,

11 quando disse: Dar-te-ei a terra de Canaã, como parte de vossa herança.

12 Quando não passavam de um reduzido número, minoria insignificante e estrangeiros na terra,

13 e andavam errantes de nação em nação, de reino em reino,

14 não permitiu que os oprimissem, e castigou a reis por causa deles.

15 Não ouseis tocar nos que me são consagrados, nem maltratar os meus profetas.

16 E chamou a fome sobre a terra, e os privou do pão que os sustentava.

17 Diante deles enviara um homem: José, que fora vendido como escravo.

18 Apertaram-lhe os pés entre grilhões, com cadeias cingiram-lhe o pescoço,

19 até que se cumpriu a profecia, e o justificou a palavra de Deus.

20 Então o rei ordenou que o soltassem, o soberano de povos o livrou,

21 e o nomeou senhor de sua casa e governador de seus domínios,

22 para, a seu bel-prazer, dar ordens a seus príncipes, e a seus anciãos, lições de sabedoria.

23 Então Israel penetrou no Egito, Jacó foi viver na terra de Cam.

24 Deus multiplicou grandemente o seu povo, e o tornou mais forte que seus inimigos.

25 Depois, de tal modo lhes mudou os corações, que com aversão trataram o seu povo, e com perfídia, os seus servidores.

26 Mas Deus lhes suscitou Moisés, seu servo, e Aarão, seu escolhido.

27 Ambos operaram entre eles prodígios e milagres na terra de Cam.

28 Mandou trevas e se fez noite, resistiram, porém, às suas palavras.

29 Converteu-lhes as águas em sangue, matando-lhes todos os seus peixes.

30 Infestou-lhes a terra de rãs, até nos aposentos reais.

31 A uma palavra sua vieram nuvens de moscas, mosquitos em todo o seu território.

32 Em vez de chuva lhes mandou granizo e chamas devorantes sobre a terra.

33 Devastou-lhes as vinhas e figueiras, e partiu-lhes as árvores de seus campos.

34 A seu mandado vieram os gafanhotos, e lagartas em quantidade enorme,

35 que devoraram toda a erva de suas terras e comeram os frutos de seus campos.

36 Depois matou os primogênitos do seu povo, primícias de sua virilidade.

37 E Deus tirou os hebreus carregados de ouro e prata; não houve, nas tribos, nenhum enfermo.

38 Alegraram-se os egípcios com sua partida, pelo temor que os hebreus lhes tinham causado.

39 Para os abrigar Deus estendeu uma nuvem, e para lhes iluminar a noite uma coluna de fogo.

40 A seu pedido, mandou-lhes codornizes, e os fartou com pão vindo do céu.

41 Abriu o rochedo e jorrou água como um rio a correr pelo deserto,

42 pois se lembrava da palavra sagrada, empenhada a seu servo Abraão.

43 E fez sair, com júbilo, o seu povo, e seus eleitos com grande exultação.

44 Deu-lhes a terra dos pagãos e desfrutaram das riquezas desses povos,

45 sob a condição de guardarem seus mandamentos e observarem fielmente suas lei