1 En vallfartssång. Ur djupen ropar jag till dig, HERRE.

2 Herre, hör min röst, låt dina öron akta på mina böners ljud.

3 Om du, HERRE, vill tillräkna missgärningar, Herre, vem kan då bestå?

4 Dock, hos dig är ju förlåtelse, på det att man må frukta dig.

5 Jag väntar efter HERREN, min själ väntar, och jag hoppas på hans ord.

6 Min själ väntar efter Herren mer än väktarna efter morgonen, ja, mer än väktarna efter morgonen.

7 Hoppas på HERREN, Israel; ty hos HERREN är nåd, och mycken förlossning är hos honom.

8 Och han skall förlossa Israel från alla dess missgärningar.

1 Cântico das peregrinações. Do fundo do abismo, clamo a vós, Senhor;

2 Senhor, ouvi minha oração. Que vossos ouvidos estejam atentos à voz de minha súplica.

3 Se tiverdes em conta nossos pecados, Senhor, Senhor, quem poderá subsistir diante de vós?

4 Mas em vós se encontra o perdão dos pecados, para que, reverentes, vos sirvamos.

5 Ponho a minha esperança no Senhor. Minha alma tem confiança em sua palavra.

6 Minha alma espera pelo Senhor, mais ansiosa do que os vigias pela manhã.

7 Mais do que os vigias que aguardam a manhã, espere Israel pelo Senhor, porque junto ao Senhor se acha a misericórdia; encontra-se nele copiosa redenção.

8 E ele mesmo há de remir Israel de todas as suas iniqüidades.