1 Por esta razão eu Paulo, o prisioneiro de Cristo Jesus por amor de vós gentios;
2 se é que ouvistes a dispensação da graça de Deus, que me foi dada para convosco;
3 segundo me foi pela revelação manifestado o mistério, como antes vos escrevi em poucas palavras,
4 pelo qual, quando ledes, podeis entender o meu conhecimento no mistério de Cristo,
5 o qual em outras gerações não foi manifestado aos filhos dos homens, como agora tem sido revelado aos seus santos apóstolos e profetas no Espírito;
6 a saber, que os gentios são co-herdeiros e membros do mesmo corpo e co-participantes da promessa em Cristo Jesus por meio do Evangelho,
7 do qual fui feito ministro segundo o dom da graça de Deus, que me foi dada conforme a operação do seu poder.
8 A mim, que sou menor do que o mínimo de todos os santos, foi dada essa graça de anunciar aos gentios as riquezas inescrutáveis de Cristo,
9 e trazer à luz qual a dispensação do mistério que tem estado escondido desde os séculos em Deus que criou todas as coisas,
10 para que agora a multiforme sabedoria de Deus, por meio da igreja, fosse conhecida aos principados e potestades nas regiões celestes,
11 segundo o propósito dos séculos, que ele fez em Cristo Jesus nosso Senhor,
12 no qual temos a nossa ousadia e entrada em confiança por meio da nossa fé nele.
13 Por isso vos rogo que não desanimeis nas minhas tribulações por vós, as quais são a vossa glória.
14 Por esta causa dobro os meus joelhos ao Pai,
15 de quem toma o nome toda a família nos céus e sobre a terra,
16 para que ele vos conceda, conforme as riquezas da sua glória, que sejais robustecidos com poder pelo seu Espírito no homem interior;
17 que habite Cristo pela fé em vossos corações, sendo vós arraigados e fundados em amor,
18 a fim de poderdes compreender com todos os santos qual é a largura e o comprimento e a altura e a profundidade,
19 e conhecer o amor de Cristo, que sobrepuja a ciência, para que sejais cheios até a inteira plenitude de Deus.
20 Ora, àquele que é poderoso para fazer infinitamente mais do que tudo quanto pedimos ou pensamos, segundo o poder que opera em nós,
21 a esse seja glória na igreja e em Cristo Jesus por todas as gerações do século dos séculos. Amém.
1 Na konei taku, ta Paora, he herehere nei ahau na Karaiti Ihu, hei mahi ki a koutou ki nga Tauiwi;
2 Kua rongo pea koutou ki te mahi tuari i te aroha noa o te Atua kua homai nei ki ahau, hei mea ki a koutou:
3 Ara tana whakakitenga, tana whakaaturanga i te mea ngaro ki ahau; he pera hoki me ena kupu torutoru i tuhituhia na e ahau i mua;
4 Ka oti i a koutou tena te korero, ka mohio koutou ki toku matauranga ki te mea ngaro a te Karaiti,
5 Kihai nei i whakakitea i era atu whakatupuranga ki nga tama a te tangata, kihai i penei me te whakakitenga inaianei e te Wairua ki ana apotoro tapu ratou ko nga poropiti;
6 Ara mo nga Tauiwi kia uru tahi ki nga taonga, kia tinana kotahi, kia whiwhi ngatahi ki ana mea i whakaari i mua i roto i a te Karaiti, he meatanga na te rongopai:
7 Mo reira ahau i meinga nei hei minita, i runga i ta te aroha noa o te Atua, i homai nei ki ahau, he mahinga na tona kaha.
8 I homai ki ahau, ki te mea iti iho i te iti rawa o te hunga tapu katoa, tenei aroha noa, kia kauwhautia e ahau i roto i nga Tauiwi te taonga o te Karaiti e kore nei e taea te rapu;
9 Kia whakakitea ano hoki e ahau ki nga tangata katoa te whiwhinga tahitanga ki te mea ngaro, ki te mea i huna nei inamata noa atu i roto i te Atua, nana nei i hanga nga mea katoa:
10 Kia ai te hahi inaianei hei whakaatu ki nga rangatiratanga, ki nga mana i nga wahi o te rangi, i te maha o nga whakaaro nui o te Atua.
11 I runga i tana i whakatakoto ai i mua noa atu, he mea mahi nana i roto i to tatou Ariki, i a Karaiti Ihu:
12 Kei roto nei i a ia to tatou maiatanga me to tatou whakatatanga atu i te mea e u nei te whakaaro, he meatanga na te whakapono ki a ia.
13 Koia ahau ka mea nei kia kaua koutou e ngakaukore i oku tukinotanga mo koutou; ko to koutou kororia hoki tenei.
14 No konei i tuturi ai oku turi ki te Matua, o to tatou Ariki a Ihu Karaiti,
15 Nona nei te ingoa e huaina ana ki nga hapu katoa i te rangi, i te whenua,
16 Kia rite ki te nui rawa o tona kororia he homaitanga mana ki a koutou, kia pakari ai a roto i a koutou i te kaha o tona Wairua:
17 Kia noho ai a te Karaiti ki roto ki o koutou ngakau, he mea whakapono; a, i te mea kua whai pakiaka, me te whai turanga mo koutou i roto i te aroha,
18 Kia kaha ai koutou me te hunga tapu katoa ki te whakaaro i te whanui, i te roa, i te hohonu, i te tiketike,
19 A kia mohio ki te aroha o te Karaiti, e kore nei e taea te whakaaro; kia tino ki rawa ai koutou i te Atua.
20 Na ki a ia, e kaha nei ki te mahi i nga mea nui whakaharahara, nui noa atu i nga mea katoa e inoi ai, e whakaaro ai tatou, he penei ano me te kaha e mahi nei i roto i a tatou,
21 Waiho atu i a ia te kororia i roto i te hahi i runga i a Karaiti Ihu, a taea noatia nga whakatupuranga katoa, ake ake. Amine.