1 Por isso, santos irmãos, participantes de uma vocação celestial, considerai atentamente o apóstolo e o sumo sacerdote da nossa confissão, Jesus,
2 o qual era fiel ao que o constituiu, como também Moisés o era em toda a casa de Deus.
3 Pois ele é tido por digno de tanta maior glória que Moisés, quanto aquele que estabeleceu a casa, tem maior honra que a mesma casa.
4 Pois toda a casa é estabelecida por alguém, mas o que estabeleceu todas as coisas é Deus.
5 Moisés, na verdade, era fiel em toda a casa de Deus como um servo, para testemunho das coisas que se haviam de anunciar;
6 Cristo, porém, como filho, sobre a casa de Deus, a qual casa somos nós, se guardarmos firmes até o fim a nossa confiança e a glória da esperança.
7 Por isso diz o Espírito Santo: Hoje se ouvirdes a sua voz,
8 Não endureçais os vossos corações como na provocação No dia da provação no deserto,
9 Onde os vossos pais me experimentaram, pondo-me à prova, E viram as minhas obras por quarenta anos.
10 Porquanto me indignei contra esta geração, E disse: Eles sempre erram no seu coração, Não conheceram os meus caminhos.
11 Assim jurei na minha ira: Não entrarão no meu descanso.
12 Cuidai, irmãos, que não haja, porventura, em algum de vós um perverso coração de incredulidade, em apostatar do Deus vivo;
13 mas exortai-vos uns aos outros todos os dias, durante o tempo que se chama Hoje, a fim de que algum de vós não seja endurecido pelo engano do pecado.
14 Pois nos tornamos participantes de Cristo, se guardarmos firmes até o fim o princípio da nossa confiança.
15 Enquanto se diz: Hoje se ouvirdes a sua voz, Não endureçais os vossos corações como na provocação.
16 Pois quais foram os que, tendo-a ouvido, o provocaram? Não foram todos os que sairam do Egito por meio de Moisés?
17 E contra quem esteve indignado quarenta anos? Não foi contra os que pecaram, cujos corpos caíram no deserto?
18 E a quem jurou que não entrariam no seu descanso, senão aos que foram desobedientes?
19 Vemos que não puderam entrar por causa da incredulidade.
1 οθεν αδελφοι αγιοι κλησεως επουρανιου μετοχοι κατανοησατε τον αποστολον και αρχιερεα της ομολογιας ημων χριστον ιησουν
2 πιστον οντα τω ποιησαντι αυτον ως και μωσης εν ολω τω οικω αυτου
3 πλειονος γαρ δοξης ουτος παρα μωσην ηξιωται καθ οσον πλειονα τιμην εχει του οικου ο κατασκευασας αυτον
4 πας γαρ οικος κατασκευαζεται υπο τινος ο δε τα παντα κατασκευασας θεος
5 και μωσης μεν πιστος εν ολω τω οικω αυτου ως θεραπων εις μαρτυριον των λαληθησομενων
6 χριστος δε ως υιος επι τον οικον αυτου ου οικος εσμεν ημεις εανπερ την παρρησιαν και το καυχημα της ελπιδος μεχρι τελους βεβαιαν κατασχωμεν
7 διο καθως λεγει το πνευμα το αγιον σημερον εαν της φωνης αυτου ακουσητε
8 μη σκληρυνητε τας καρδιας υμων ως εν τω παραπικρασμω κατα την ημεραν του πειρασμου εν τη ερημω
9 ου επειρασαν με οι πατερες υμων εδοκιμασαν με και ειδον τα εργα μου τεσσαρακοντα ετη
10 διο προσωχθισα τη γενεα εκεινη και ειπον αει πλανωνται τη καρδια αυτοι δε ουκ εγνωσαν τας οδους μου
11 ως ωμοσα εν τη οργη μου ει εισελευσονται εις την καταπαυσιν μου
12 βλεπετε αδελφοι μηποτε εσται εν τινι υμων καρδια πονηρα απιστιας εν τω αποστηναι απο θεου ζωντος
13 αλλα παρακαλειτε εαυτους καθ εκαστην ημεραν αχρις ου το σημερον καλειται ινα μη σκληρυνθη τις εξ υμων απατη της αμαρτιας
14 μετοχοι γαρ γεγοναμεν του χριστου εανπερ την αρχην της υποστασεως μεχρι τελους βεβαιαν κατασχωμεν
15 εν τω λεγεσθαι σημερον εαν της φωνης αυτου ακουσητε μη σκληρυνητε τας καρδιας υμων ως εν τω παραπικρασμω
16 τινες γαρ ακουσαντες παρεπικραναν αλλ ου παντες οι εξελθοντες εξ αιγυπτου δια μωσεως
17 τισιν δε προσωχθισεν τεσσαρακοντα ετη ουχι τοις αμαρτησασιν ων τα κωλα επεσεν εν τη ερημω
18 τισιν δε ωμοσεν μη εισελευσεσθαι εις την καταπαυσιν αυτου ει μη τοις απειθησασιν
19 και βλεπομεν οτι ουκ ηδυνηθησαν εισελθειν δι απιστιαν