1 Elifaz de Temã tomou a palavra nestes termos:

2 Porventura, responde o sábio como se falasse ao vento e enche de ar o seu ventre?

3 Defende-se ele com fúteis argumentos, e com palavras que não servem para nada?

4 Acabarás destruindo a piedade, reduzes a nada o respeito devido a Deus;

5 pois é a iniqüidade que inspira teus discursos e adotas a linguagem dos impostores.

6 É a tua boca que te condena, e não eu; são teus lábios que dão testemunho contra ti mesmo.

7 És, porventura, o primeiro homem que nasceu, e foste tu gerado antes das colinas?

8 Assististe, porventura, ao conselho de Deus, monopolizaste a sabedoria?

9 Que sabes tu que nós ignoremos, que aprendeste que não nos seja familiar?

10 Há entre nós também velhos de cabelos brancos, muito mais avançados em dias do que teu pai.

11 Fazes pouco caso das consolações divinas, e das doces palavras que te são dirigidas?

12 Por que te deixas levar pelo impulso de teu coração, e o que significam esses maus olhares?

13 É contra Deus que ousas encolerizar-te, e que tua boca profere tais discursos!

14 Que é o homem para que seja puro e o filho da mulher, para que seja justo?

15 Nem mesmo de seus santos Deus se fia, e os céus não são puros a seus olhos;

16 quanto mais do ser abominável e corrompido, o homem, que bebe a iniqüidade como a água?

17 Ouve-me; vou instruir-te: eu te contarei o que vi,

18 aquilo que os sábios ensinam, aquilo que seus pais não lhes ocultaram,

19 {aos quais, somente, foi dada esta terra, e no meio dos quais não tinha penetrado estrangeiro algum}.

20 Em todos os dias de sua vida o mau está angustiado, os anos do opressor são em número restrito,

21 ruídos terrificantes ressoam-lhe aos ouvidos, no seio da paz, lhe sobrevém o destruidor.

22 Ele não espera escapar das trevas, está destinado ao gume da espada.

23 Anda às tontas à procura de seu pão, sabe que o dia das trevas está a seu lado.

24 A tribulação e a angústia vêm sobre ele como um rei que vai para o combate,

25 porque levantou a mão contra Deus, e desafiou o Todo-poderoso,

26 correndo contra ele com a cabeça levantada, por detrás da grossura de seus escudos;

27 porque cobriu de gordura o seu rosto, e deixou a gordura ajuntar-se sobre seus rins,

28 habitando em cidades desoladas, em casas que foram abandonadas, destinadas a se tornarem montões de pedras;

29 não se enriquecerá, nem os seus bens resistirão, não mais estenderá sua sombra sobre a terra,

30 não escapará às trevas; o fogo queimará seus ramos, e sua flor será levada pelo vento.

31 {Que não se fie na mentira: ficará prisioneiro dela; a mentira será a sua recompensa}.

32 Suas ramagens secarão antes da hora, seus sarmentos não ficarão verdes;

33 como a vinha, sacudirá seus frutos verdes, como a oliveira, deixará cair a flor.

34 Pois a raça dos ímpios é estéril, e o fogo devora as tendas do suborno.

35 Quem concebe o mal, gera a infelicidade: é o engano que amadurece em seu seio.

1 Toe het lifas, die Temaniet, geantwoord en gesê:

2 Sal 'n wyse man met winderige wetenskap antwoord gee en sy buik vul met oostewind --

3 deur te pleit met woorde wat nie baat en met beweringe waarmee hy niks uitrig nie?

4 Ja, jy breek die Godsvrees af en verstoor die stille oordenking voor die aangesig van God.

5 Want jou ongeregtigheid gee onderrig aan jou mond, en jy kies die taal van die listiges.

6 Jou eie mond veroordeel jou, en nie ek nie; ja, jou eie lippe getuig teen jou.

7 Is jy die eerste as mens gebore en voor die heuwels in die wêreld gebring?

8 Het jy in die raad van God afgeluister en die wysheid na jou toe getrek?

9 Wat weet jy wat ons nie weet nie? Wat verstaan jy wat in ons nie is nie?

10 Ook is daar grys hare, ook bejaardes onder ons, ryker in dae as jou vader.

11 Is die vertroostinge van God vir jou te min, en 'n woord met sagtheid jou toegespreek?

12 Waarom sleep jou hart jou weg? En waarom flikker jou oë so --

13 dat jy jou toorn rig teen God en sulke woorde uit jou mond laat uitgaan?

14 Wat is die mens, dat hy rein sou wees? En hy wat uit 'n vrou gebore is, dat hy regverdig sou wees?

15 Kyk, in sy heiliges stel Hy geen vertroue nie; ja, die hemele is nie rein in sy oë nie;

16 hoeveel minder die afskuwelike en ontaarde, die mens wat onreg drink soos water!

17 Ek wil jou inlig, luister na my; en wat ek gesien het, wil ek vertel;

18 wat die wyse manne verkondig sonder om iets te verberg, van hulle vaders af oorgelewer;

19 aan hulle alleen was die land gegee, en geen vreemdeling het nog onder hulle deurgetrek nie.

20 Al sy dae leef die goddelose in angs, ja, al die jare deur wat vir die tiran bepaal is.

21 Skrikgeluide is in sy ore; in volle vrede oorval die verwoester hom.

22 Hy glo nie dat hy uit die duisternis sal terugkeer nie; en hy is bestemd vir die swaard.

23 Hy dwaal rond en soek brood. Waar is dit? Hy weet dat gereed is, ophande, die dag van duisternis.

24 Benoudheid en angs verskrik hom; dit oorweldig hom soos 'n koning wat gereed staan vir die aanval,

25 omdat hy sy hand uitgesteek het teen God en die Almagtige getrotseer het

27 omdat hy sy gesig met sy vet oordek en 'n vetlaag op sy heupe gevorm het,

28 en verdelgde stede bewoon het, huise wat nie bewoon moes word nie, wat bestem was om puinhope te bly.

29 Hy bly nie ryk en sy vermoë hou nie stand nie, en hulle besitting buig nie soos koringare na die aarde toe nie.

30 Hy ontvlug nie die duisternis nie, die vlam laat sy spruit verdroog, en hy vergaan deur die geblaas van die mond van God.

31 Laat hom nie vertrou op nietigheid nie -- hy kom bedroë uit! -- want nietigheid sal sy vergelding wees.

32 Voor sy tyd word dit vervul, en sy palmtak bly nie meer groen nie.

33 Hy skud sy onryp druiwe af soos 'n wingerdstok en gooi sy bloeisel af soos 'n olyfboom.

34 Want die bende van die goddelose is onvrugbaar, en vuur verteer die tente van omkopery.

35 Hulle is swanger van moeite en baar onheil; en hulle skoot bring bedrog voort.