1 Lembrai-vos, Senhor, do que nos aconteceu. Olhai, considerai nossa humilhação.
2 Nossa herança passou a mãos estranhas, e nossas casas foram entregues a desconhecidos.
3 Órfãos, fomos privados de nossos pais, e nossas mães são como viúvas.
4 Somente a preço de dinheiro nos é dado beber; a nossa lenha, devemos pagá-la.
5 Carregando o jugo ao pescoço, somo perseguidos, extenuamo-nos, não há trégua para nós!
6 Estendemos a mão ao Egito e à Assíria para obtermos o pão para comer.
7 Pecaram nossos pais, e já não existem, e sobre nós caíram os castigos de suas iniqüidades.
8 Um povo de escravos domina sobre nós. Ninguém nos arrebata de suas mãos.
9 Se comemos o pão, é com perigo de nossa vida, por causa da espada que ataca no deserto.
10 Nossa pele esbraseou-se como ao forno, sob os ardores da fome.
11 Foram violadas as mulheres de Sião e as jovens nas cidades de Judá;
12 chefes foram executados pelas mãos {dos inimigos} que nenhum respeito tiveram pelos anciãos.
13 Jovens tiveram que girar a mó, e adolescentes vergaram sob o peso dos fardos de lenha.
14 Não se assentam mais às portas os anciãos, deixaram os jovens de dedilhar as cordas da lira.
15 Fugiu-nos a alegria dos corações; nossas danças se converteram em luto.
16 Caiu-nos da cabeça a coroa; desgraçados de nós, porque pecamos.
17 Amargurou-se-nos o coração, e nossos olhos toldaram-se {de lágrimas},
18 porque o monte Sião foi assolado, e nele andam à solta os chacais.
19 Vós, porém, Senhor, sois eterno, e vosso trono subsistirá através dos tempos.
20 Por que persistir em esquecer-nos? Por que abandonar-nos para sempre?
21 Reconduzi-nos a vós, Senhor; e voltaremos. Fazei-nos reviver os dias de outrora.
22 A menos que nos tenhais abandonado, e que contra nós demasiadamente vos tenhais irritado.
1 Dink, HERE, aan wat oor ons gekom het, sien en aanskou ons smaad.
2 Ons erfdeel het na vreemdes oorgegaan, ons huise na uitlanders.
3 Ons het wese geword, sonder 'n vader, ons moeders is soos weduwees.
4 Ons water drink ons vir geld, ons hout kom teen betaling in.
5 Ons vervolgers is op ons nek; ons is afgemat sonder dat daar rus aan ons gegun word.
6 Na Egipte het ons die hand uitgestrek, na Assur om met brood versadig te word.
7 Ons vaders het gesondig; hulle is daar nie meer nie, en ons dra hulle ongeregtighede.
8 Knegte heers oor ons, niemand ruk ons uit hulle hand weg nie.
9 Met lewensgevaar bring ons ons brood in vanweë die swaard van die woestyn.
10 Ons vel gloei soos 'n oond vanweë die gloed van die honger.
11 Hulle het vroue in Sion onteer, jonkvroue in die stede van Juda.
12 Vorste is deur hulle hand opgehang, die persoon van die grysaards nie geëer nie.
13 Jongmanne dra die handmeul, en seuns struikel onder die drag hout.
14 Die oudstes is nie meer in die poort nie, die jongmanne sonder hulle snarespel.
15 Die vreugde van ons hart het opgehou, ons koordans het in treurigheid verander.
16 Die kroon van ons hoof het geval; wee ons, dat ons gesondig het.
17 Hierom het ons hart krank geword, hierom is ons oë verduister:
18 ter wille van die berg Sion wat woes lê, waar die jakkalse op rondloop.
19 U, HERE, sit vir ewig, u troon is van geslag tot geslag.
20 Waarom sou U ons vir altyd vergeet, ons verlaat tot in lengte van dae?
21 Bekeer ons tot U, HERE, dan sal ons ons bekeer; vernuwe ons dae soos in die voortyd.
22 Of het U ons heeltemal verwerp, is u toorn teen ons alte groot?