1 Aleluia. Celebrai o Senhor, aclamai o seu nome, apregoai entre as nações as suas obras.
2 Cantai-lhe hinos e cânticos, anunciai todas as suas maravilhas.
3 Gloriai-vos do seu santo nome; rejubile o coração dos que procuram o Senhor.
4 Recorrei ao Senhor e ao seu poder, procurai continuamente sua face.
5 Recordai as maravilhas que operou, seus prodígios e julgamentos por seus lábios proferidos,
6 ó descendência de Abraão, seu servidor, ó filhos de Jacó, seus escolhidos!
7 É ele o Senhor, nosso Deus; suas sentenças comandam a terra inteira.
8 Ele se lembra eternamente de sua aliança, da palavra que empenhou a mil gerações,
9 que garantiu a Abraão, e jurou a Isaac,
10 e confirmou a Jacó irrevogavelmente, e a Israel como aliança eterna,
11 quando disse: Dar-te-ei a terra de Canaã, como parte de vossa herança.
12 Quando não passavam de um reduzido número, minoria insignificante e estrangeiros na terra,
13 e andavam errantes de nação em nação, de reino em reino,
14 não permitiu que os oprimissem, e castigou a reis por causa deles.
15 Não ouseis tocar nos que me são consagrados, nem maltratar os meus profetas.
16 E chamou a fome sobre a terra, e os privou do pão que os sustentava.
17 Diante deles enviara um homem: José, que fora vendido como escravo.
18 Apertaram-lhe os pés entre grilhões, com cadeias cingiram-lhe o pescoço,
19 até que se cumpriu a profecia, e o justificou a palavra de Deus.
20 Então o rei ordenou que o soltassem, o soberano de povos o livrou,
21 e o nomeou senhor de sua casa e governador de seus domínios,
22 para, a seu bel-prazer, dar ordens a seus príncipes, e a seus anciãos, lições de sabedoria.
23 Então Israel penetrou no Egito, Jacó foi viver na terra de Cam.
24 Deus multiplicou grandemente o seu povo, e o tornou mais forte que seus inimigos.
25 Depois, de tal modo lhes mudou os corações, que com aversão trataram o seu povo, e com perfídia, os seus servidores.
26 Mas Deus lhes suscitou Moisés, seu servo, e Aarão, seu escolhido.
27 Ambos operaram entre eles prodígios e milagres na terra de Cam.
28 Mandou trevas e se fez noite, resistiram, porém, às suas palavras.
29 Converteu-lhes as águas em sangue, matando-lhes todos os seus peixes.
30 Infestou-lhes a terra de rãs, até nos aposentos reais.
31 A uma palavra sua vieram nuvens de moscas, mosquitos em todo o seu território.
32 Em vez de chuva lhes mandou granizo e chamas devorantes sobre a terra.
33 Devastou-lhes as vinhas e figueiras, e partiu-lhes as árvores de seus campos.
34 A seu mandado vieram os gafanhotos, e lagartas em quantidade enorme,
35 que devoraram toda a erva de suas terras e comeram os frutos de seus campos.
36 Depois matou os primogênitos do seu povo, primícias de sua virilidade.
37 E Deus tirou os hebreus carregados de ouro e prata; não houve, nas tribos, nenhum enfermo.
38 Alegraram-se os egípcios com sua partida, pelo temor que os hebreus lhes tinham causado.
39 Para os abrigar Deus estendeu uma nuvem, e para lhes iluminar a noite uma coluna de fogo.
40 A seu pedido, mandou-lhes codornizes, e os fartou com pão vindo do céu.
41 Abriu o rochedo e jorrou água como um rio a correr pelo deserto,
42 pois se lembrava da palavra sagrada, empenhada a seu servo Abraão.
43 E fez sair, com júbilo, o seu povo, e seus eleitos com grande exultação.
44 Deu-lhes a terra dos pagãos e desfrutaram das riquezas desses povos,
45 sob a condição de guardarem seus mandamentos e observarem fielmente suas lei
1 Loof die HERE, roep sy Naam aan, maak onder die volke sy dade bekend.
2 Sing, psalmsing tot sy eer, spreek van al sy wonders.
3 Beroem julle in sy heilige Naam; laat die hart van die wat die HERE soek, bly wees.
4 Vra na die HERE en sy sterkte; soek sy aangesig altyddeur.
5 Dink aan sy wonders wat Hy gedoen het, aan sy wondertekens en die oordele van sy mond,
6 o nageslag van Abraham, sy kneg, o kinders van Jakob, sy uitverkorenes!
7 Hy, die HERE, is onse God; oor die hele aarde is sy oordele.
8 Hy dink vir ewig aan sy verbond, aan die woord wat Hy ingestel het vir duisend geslagte --
9 die verbond wat Hy met Abraham gesluit het, en sy eed aan Isak;
10 wat Hy ook vir Jakob as insetting bekragtig het, vir Israel as 'n ewige verbond,
11 met die woorde: Ek sal aan jou die land Kana„n gee, julle aangewese erfdeel.
12 Toe hulle min mense was, min en vreemdelinge daarin,
13 en hulle getrek het van nasie tot nasie, van die een koninkryk na die ander volk,
14 het Hy geen mens toegelaat om hulle te verdruk nie; ook het Hy konings om hulle ontwil gestraf en gesê:
15 Raak my gesalfdes nie aan en doen my profete geen kwaad nie.
16 En Hy het 'n hongersnood oor die land geroep: elke staf van brood het Hy verbreek.
17 Hy het 'n man voor hulle uit gestuur: Josef is as slaaf verkoop.
18 Hulle het sy voete in boeie geknel, hy self het in die ysters gekom,
19 tot op die tyd dat sy woord uitgekom het, die woord van die HERE hom beproef verklaar het.
20 Die koning het gestuur en hom losgemaak, die heerser van die volke, en hom losgelaat.
21 Hy het hom aangestel as heer oor sy huis en as heerser oor al sy goed;
22 om sy vorste te bind na sy begeerte, en aan sy oudstes moes hy wysheid leer.
23 Toe het Israel na Egipte gekom, en Jakob het as vreemdeling vertoef in die land van Gam.
24 En Hy het sy volk baie vrugbaar gemaak en dit meer versterk as sy teëstanders.
25 Hy het hulle hart verander, om sy volk te haat, om listig teen sy knegte te handel.
26 Hy het Moses, sy kneg, gestuur en A„ron wat Hy uitgekies het.
27 Di, het onder hulle sy aangekondigde tekens gedoen en wonders in die land van Gam.
28 Hy het duisternis gestuur en dit donker gemaak; en hulle was teen sy woorde nie wederstrewig nie.
29 Hy het hulle waters verander in bloed en hulle visse laat sterwe.
30 Hulle land het gewemel van paddas, in die kamers van hulle konings.
31 Hy het gespreek, en daar het steekvlieë gekom, muskiete in hulle hele grondgebied.
32 Hy het hulle reëns hael gemaak, vuurvlamme in hulle land.
33 En Hy het hulle wingerdstok en hulle vyeboom geslaan en die bome van hulle grondgebied verbreek.
34 Hy het gespreek, en daar het sprinkane gekom en voetgangers sonder getal,
35 wat al die plante in hulle land opgeëet het, ja, opgeëet het die vrugte van hulle grond.
36 Hy het ook al die eersgeborenes in hulle land getref, die eerstelinge van al hulle krag.
37 Toe het Hy hulle laat uitgaan met silwer en goud, en onder sy stamme was daar niemand wat struikel nie.
38 Egipte was bly toe hulle uittrek, want vrees vir hulle het op hulle geval.
39 Hy het 'n wolk uitgebrei as bedekking en vuur om die nag te verlig.
40 Hulle het gebid: toe laat Hy kwartels kom; en Hy het hulle versadig met hemelbrood.
41 Hy het 'n rots oopgemaak, en waters het gevloei; dit het geloop deur die dor plekke -- 'n rivier!
42 Want Hy het gedink aan sy heilige woord, aan Abraham, sy kneg.
43 En Hy het sy volk laat uitgaan met vreugde, sy uitverkorenes met gejubel.
44 En Hy het aan hulle die lande van die heidene gegee, en wat deur volke met moeite verwerf is, het hulle in besit geneem,
45 dat hulle sy insettinge kan onderhou en sy wette bewaar. Halleluja!