1 Aleluia. Louvai o Senhor, porque ele é bom. Porque eterna é a sua misericórdia.

2 Assim o dizem aqueles que o Senhor resgatou, aqueles que ele livrou das mãos do opressor,

3 assim como os que congregou de todos os países, do oriente e do ocidente, do norte e do sul.

4 Erravam na solidão do deserto, sem encontrar caminho de cidade habitável.

5 Consumidos de fome e de sede, sentiam desfalecer-lhes a vida.

6 Em sua angústia clamaram então para o Senhor, ele os livrou de suas tribulações

7 e os conduziu pelo bom caminho, para chegarem a uma cidade habitável.

8 Agradeçam ao Senhor por sua bondade, e por suas grandes obras em favor dos homens,

9 porque dessedentou a garganta sequiosa, e cumulou de bens a que tinha fome.

10 Outros estavam nas trevas e na sombra da morte, prisioneiros na miséria e em ferros,

11 por se haverem revoltado contra as ordens de Deus e terem desprezado os desígnios do Altíssimo.

12 Pelo sofrimento lhes humilhara o coração, sucumbiam sem que ninguém os socorresse.

13 Em sua angústia clamaram então para o Senhor, e ele os livrou de suas tribulações.

14 Tirou-os das trevas e da sombra da morte, quebrou-lhes os grilhões.

15 Agradeçam ao Senhor por sua bondade, e por suas grandes obras em favor dos homens.

16 Ele arrombou as portas de bronze, e despedaçou os ferrolhos de ferro.

17 Outros, enfermos por causa de seu mau proceder, eram feridos por causa de seus pecados.

18 Todo alimento lhes causava náuseas, chegaram às portas da morte.

19 Em sua angústia clamaram então para o Senhor; ele os livrou de suas tribulações.

20 Enviou a sua palavra para os curar, para os arrancar da morte.

21 Agradeçam ao Senhor por sua bondade, e por suas grandes obras em favor dos homens.

22 Ofereçam sacrifícios de ação de graças, e proclamem alegremente as suas obras.

23 Os que se fizeram ao mar, para trafegar nas muitas águas,

24 foram testemunhas das obras do Senhor e de suas maravilhas no alto-mar.

25 Sua palavra levantou tremendo vento, que impeliu para o alto as suas ondas.

26 Subiam até os céus, desciam aos abismos, suas almas definhavam em angústias.

27 Titubeavam e cambaleavam como ébrios, e toda a sua perícia se esvaiu.

28 Em sua agonia clamaram então ao Senhor, e ele os livrou da tribulação.

29 Transformou a procela em leve brisa, e as ondas do mar silenciaram.

30 E se alegraram porque elas amainaram, e os conduziu ao desejado porto.

31 Agradeçam eles ao Senhor por sua bondade, e por suas grandes obras em favor dos homens.

32 Celebrem-no na assembléia do povo, e o louvem no conselho dos anciãos.

33 Transformou rios em deserto, e fontes de água em terra árida.

34 Converteu o solo fértil em salinas, por causa da malícia de seus habitantes.

35 Mudou o deserto em lençol de água, e a terra árida em abundantes fontes.

36 Aí fez habitar os esfaimados, que fundaram uma cidade para morar.

37 E semearam os campos e plantaram vinhas, colhendo deles abundantes frutos.

38 E os abençoou: eles se multiplicaram grandemente, e lhes concedeu rebanhos numerosos.

39 Depois seu número se reduziu e caíram na miséria, sob a opressão, a desgraça e o sofrimento.

40 Mas aquele que lança seu desprezo sobre os grandes, e os faz errar por ínvios desertos,

41 {Deus,} soergueu o pobre da miséria, multiplicando famílias como rebanhos.

42 À vista disso os justos se alegram, e toda a maldade deve fechar a boca.

43 Quem é sábio para julgar estas coisas e compreender as misericórdias do Senhor?

1 Loof die HERE, want Hy is goed, want sy goedertierenheid is tot in ewigheid!

2 Dit moet die verlostes van die HERE sê, wat Hy uit die nood verlos het

3 en uit die lande versamel het, van die ooste en die weste, van die noorde en van die see af.

4 Hulle het gedwaal in die woestyn, op woeste paaie; 'n stad om in te woon het hulle nie gevind nie.

5 Honger, ook dors was hulle; hulle siel het in hulle versmag.

6 Toe het hulle die HERE aangeroep in hul benoudheid; uit hul angste het Hy hulle gered.

7 En Hy het hulle gelei op 'n regte pad om te gaan na 'n stad om in te woon.

8 Laat hulle die HERE loof om sy goedertierenheid en om sy wonderdade aan die mensekinders;

9 want Hy het die dorstige siel versadig en die hongerige siel met die goeie vervul.

10 Die wat in duisternis en doodskaduwee gesit het, gevang in ellende en ysters --

11 omdat hulle wederstrewig was teen die woorde van God en die raad van die Allerhoogste verwerp het,

12 het Hy hulle hart deur moeite verneder; hulle het gestruikel, en daar was geen helper nie.

13 Toe het hulle die HERE aangeroep in hul benoudheid; uit hul angste het Hy hulle verlos.

14 Hy het hulle uit duisternis en doodskaduwee laat uitgaan en hulle bande verbreek.

15 Laat hulle die HERE loof om sy goedertierenheid en om sy wonderdade aan die mensekinders;

16 want Hy het koperdeure verbreek en ystergrendels stukkend geslaan.

17 Die wat dwase was vanweë die weg van hulle oortreding en weens hulle ongeregtighede gepynig is --

18 hulle siel het 'n afsku gehad van elke soort voedsel, en hulle het tot by die poorte van die dood gekom.

19 Toe het hulle die HERE aangeroep in hul benoudheid; uit hul angste het Hy hulle verlos.

20 Hy het sy woord uitgestuur, dat Hy hulle kon gesond maak en hulle uit hul kuile red.

21 Laat hulle die HERE loof om sy goedertierenheid en om sy wonderdade aan die mensekinders;

22 en laat hulle lofoffers bring en met gejubel sy werke vertel.

23 Die wat na die see toe afdaal in skepe, wat handel drywe op die groot waters --

24 hulle het die werke van die HERE gesien en sy wonders in die diepte.

25 Want Hy het gespreek en 'n stormwind laat opsteek wat die golwe daarvan opgesweep het.

26 Hulle het opgerys na die hemel, neergedaal na die dieptes -- hulle siel het vergaan van wee.

27 Hulle het getuimel en gewaggel soos 'n dronk man, en al hulle wysheid is verwar.

28 Toe het hulle die HERE aangeroep in hul benoudheid, en uit hul angste het Hy hulle uitgelei.

29 Hy het die storm 'n gesuis gemaak, en hulle golwe het stil geword.

30 Toe was hulle bly, omdat dit rustig geword het, en Hy het hulle gelei na die hawe van hul begeerte.

31 Laat hulle die HERE loof om sy goedertierenheid en om sy wonderdade aan die mensekinders.

32 En laat hulle Hom verhoog in die vergadering van die volk en Hom roem in die kring van die oudstes.

33 Hy het riviere 'n woestyn gemaak en waterfonteine 'n dorsland,

34 vrugbare land 'n brak aarde, oor die boosheid van die wat daarin woon.

35 Hy het die woestyn 'n waterplas gemaak en die dor land waterfonteine;

36 en Hy het hongeriges daar laat bly, en hulle het 'n stad gestig om in te woon.

37 En hulle het lande gesaai en wingerde geplant wat vrugte as opbrings verskaf het.

38 En Hy het hulle geseën, sodat hulle sterk vermenigvuldig het, en hulle vee het Hy nie min gemaak nie.

39 Toe het hulle min geword en weggesink deur die druk van onheil en kommer --

40 Hy wat veragting uitstort oor edeles en hulle laat dwaal in 'n woeste wêreld, sonder pad --

41 Hy het die behoeftige beskerm teen verdrukking en die geslagte soos kuddes gemaak.

42 Die opregtes sien dit en is bly, maar alle ongeregtigheid hou sy mond toe.

43 Wie wys is, laat hy op hierdie dinge ag gee, en laat hulle let op die goedertierenhede van die HERE.