1 Depois Eliú prosseguiu nestes termos:

2 Espera um pouco e te instruirei, tenho ainda palavras em defesa de Deus;

3 irei buscar longe a minha ciência, e justificarei meu Criador.

4 Minhas palavras não são certamente mentirosas, estás tratando com um homem de ciência sólida.

5 Deus é poderoso, mas não é arrogante, é poderoso por sua ciência:

6 não deixa viver o mau, faz justiça aos aflitos,

7 não afasta os olhos dos justos; e os faz assentar com os reis no trono, numa glória eterna.

8 Se vierem a cair presos, ou se forem atados com os laços da infelicidade,

9 ele lhes faz reconhecer as suas obras, e as faltas que cometeram por orgulho;

10 e abre-lhes os ouvidos para corrigi-los, e diz-lhes que renunciem à iniqüidade.

11 Se escutam e obedecem, terminam seus dias na felicidade, e seus anos na delícia;

12 se não, morrem de um golpe, expiram por falta de sabedoria.

13 Os corações ímpios são entregues à cólera; não clamam a Deus quando ele os aprisiona,

14 morrem em plena mocidade, a vida deles passa como a dos efeminados.

15 Mas Deus salvará o pobre pela sua miséria, e o instrui pelo sofrimento.

16 A ti também retirará das fauces da angústia, numa larga liberdade, e no repouso de uma mesa bem guarnecida.

17 E tu te comportas como um malvado, com o risco de incorrer em sentença e penalidade.

18 Toma cuidado para que a cólera não te inflija um castigo, e que o tamanho do resgate não te perca.

19 Levará ele em conta teu grito na aflição, e todos os esforços do vigor?

20 Não suspires pela noite, para que os povos voltem para seus lugares.

21 Guarda-te de declinar para a iniqüidade, e de preferir a injustiça ao sofrimento.

22 Vê, Deus é sublime em seu poder. Que senhor lhe é comparável?

23 Quem lhe fixou seu caminho? Quem pode dizer-lhe: Fizeste mal?

24 Antes pensa em glorificar sua obra, que os humanos celebram em seus cantos.

25 Todos os homens a contemplam; o mortal a considera de longe.

26 Deus é grande demais para que o possamos conhecer; o número de seus anos é incalculável.

27 Atrai as gotinhas de água para transformá-las em chuva no nevoeiro,

28 as nuvens as espalham, e as destilam sobre a multidão dos homens.

29 Quem pode compreender como se estendem as nuvens, e o estrépito de sua tenda?

30 Espalha em volta dele a sua luz, e cobre os cimos das montanhas.

31 É por esse meio que nutre os povos, e fornece-lhes abundância de alimentos.

32 Nas suas mãos estende o raio, fixa-lhe o alvo a atingir;

33 seu estrondo o anuncia, o rebanho também anuncia aquele que se aproxima.

1 Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:

2 Atendu ankoraŭ iom; mi montros al vi, Ĉar mi havas ankoraŭ kion paroli pro Dio.

3 Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.

4 Ĉar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas antaŭ vi.

5 Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun malŝatas; Li estas potenca per la forto de la koro.

6 Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.

7 Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun reĝoj sur trono Li sidigas ilin por ĉiam, Por ke ili estu altaj.

8 Kaj se ili estas ligitaj per ĉenoj, Malliberigitaj mizere per ŝnuroj,

9 Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.

10 Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.

11 Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;

12 Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.

13 La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;

14 Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la malĉastuloj.

15 Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.

16 Ankaŭ vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon ĉe via tablo, plena de grasaĵoj.

17 Sed vi fariĝis plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj juĝo tenas sin kune.

18 Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de elaĉeto ne deklinu vin.

19 Ĉu Li atentos vian riĉecon? Ne, nek oron, nek forton aŭ potencon.

20 Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.

21 Gardu vin, ne kliniĝu al malpieco; Ĉar tion vi komencis pro la mizero.

22 Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?

23 Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri:Vi agis maljuste?

24 Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.

25 Ĉiuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.

26 Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.

27 Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili verŝiĝas pluve el la nebulo;

28 Verŝiĝas la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.

29 Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapiŝojn de Sia tendo,

30 Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.

31 Ĉar per ili Li juĝas la popolojn Kaj donas ankaŭ manĝaĵon abunde.

32 Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al ĝi aperi denove.

33 Antaŭdiras pri ĝi ĝia bruo, Kaj eĉ la brutaroj, kiam ĝi alproksimiĝas.