1 Prece de um aflito que desabafa sua angústia diante do Senhor. Senhor, ouvi a minha oração, e chegue até vós o meu clamor.
2 Não oculteis de mim a vossa face no dia de minha angústia. Inclinai para mim o vosso ouvido. Quando vos invocar, acudi-me prontamente,
3 porque meus dias se dissipam como a fumaça, e como um tição consomem-se os meus ossos.
4 Queimando como erva, meu coração murcha, até me esqueço de comer meu pão.
5 A violência de meus gemidos faz com que se me peguem à pele os ossos.
6 Assemelho-me ao pelicano do deserto, sou como a coruja nas ruínas.
7 Perdi o sono e gemo, como pássaro solitário no telhado.
8 Insultam-me continuamente os inimigos, em seu furor me atiram imprecações.
9 Como cinza do mesmo modo que pão, lágrimas se misturam à minha bebida,
10 devido à vossa cólera indignada, pois me tomastes para me lançar ao longe.
11 Os meus dias se esvaecem como a sombra da noite e me vou murchando como a relva.
12 Vós, porém, Senhor, sois eterno, e vosso nome subsiste em todas as gerações.
13 Levantai-vos, pois, e sede propício a Sião; é tempo de compadecer-vos dela, chegou a hora...
14 porque vossos servos têm amor aos seus escombros e se condoem de suas ruínas.
15 E as nações pagãs reverenciarão o vosso nome, Senhor, e os reis da terra prestarão homenagens à vossa glória.
16 Quando o Senhor tiver reconstruído Sião, e aparecido em sua glória,
17 quando ele aceitar a oração dos desvalidos e não mais rejeitar as suas súplicas,
18 escrevam-se estes fatos para a geração futura, e louve o Senhor o povo que há de vir,
19 porque o Senhor olhou do alto de seu santuário, do céu ele contemplou a terra;
20 para escutar os gemidos dos cativos, para livrar da morte os condenados;
21 para que seja aclamado em Sião o nome do Senhor, e em Jerusalém o seu louvor,
22 no dia em que se hão de reunir os povos, e os reinos para servir o Senhor.
23 Deus esgotou-me as forças no meio do caminho, abreviou-me os dias.
24 Meu Deus, peço, não me leveis no meio da minha vida, vós cujos anos são eternos.
25 No começo criastes a terra, e o céu é obra de vossas mãos.
26 Um e outro passarão, enquanto vós ficareis. Tudo se acaba pelo uso como um traje. Como uma veste, vós os substituís e eles hão de sumir.
27 Mas vós permaneceis o mesmo e vossos anos não têm fim.
28 Os filhos de vossos servos habitarão seguros, e sua posteridade se perpetuará diante de vós.
1 Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.
2 Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.
3 Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.
4 Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.
5 De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.
6 Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.
7 Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.
8 Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.
9 Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,
10 Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.
11 Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.
12 Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.
13 Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.
14 Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.
15 Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.
16 Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.
17 Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.
18 Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.
19 Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,
20 Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;
21 Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,
22 Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.
23 Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.
24 Mi diras:Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.
25 En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.
26 Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.
27 Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.
28 La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.