1 Aleluia. Louvai o Senhor, porque ele é bom. Porque eterna é a sua misericórdia.

2 Assim o dizem aqueles que o Senhor resgatou, aqueles que ele livrou das mãos do opressor,

3 assim como os que congregou de todos os países, do oriente e do ocidente, do norte e do sul.

4 Erravam na solidão do deserto, sem encontrar caminho de cidade habitável.

5 Consumidos de fome e de sede, sentiam desfalecer-lhes a vida.

6 Em sua angústia clamaram então para o Senhor, ele os livrou de suas tribulações

7 e os conduziu pelo bom caminho, para chegarem a uma cidade habitável.

8 Agradeçam ao Senhor por sua bondade, e por suas grandes obras em favor dos homens,

9 porque dessedentou a garganta sequiosa, e cumulou de bens a que tinha fome.

10 Outros estavam nas trevas e na sombra da morte, prisioneiros na miséria e em ferros,

11 por se haverem revoltado contra as ordens de Deus e terem desprezado os desígnios do Altíssimo.

12 Pelo sofrimento lhes humilhara o coração, sucumbiam sem que ninguém os socorresse.

13 Em sua angústia clamaram então para o Senhor, e ele os livrou de suas tribulações.

14 Tirou-os das trevas e da sombra da morte, quebrou-lhes os grilhões.

15 Agradeçam ao Senhor por sua bondade, e por suas grandes obras em favor dos homens.

16 Ele arrombou as portas de bronze, e despedaçou os ferrolhos de ferro.

17 Outros, enfermos por causa de seu mau proceder, eram feridos por causa de seus pecados.

18 Todo alimento lhes causava náuseas, chegaram às portas da morte.

19 Em sua angústia clamaram então para o Senhor; ele os livrou de suas tribulações.

20 Enviou a sua palavra para os curar, para os arrancar da morte.

21 Agradeçam ao Senhor por sua bondade, e por suas grandes obras em favor dos homens.

22 Ofereçam sacrifícios de ação de graças, e proclamem alegremente as suas obras.

23 Os que se fizeram ao mar, para trafegar nas muitas águas,

24 foram testemunhas das obras do Senhor e de suas maravilhas no alto-mar.

25 Sua palavra levantou tremendo vento, que impeliu para o alto as suas ondas.

26 Subiam até os céus, desciam aos abismos, suas almas definhavam em angústias.

27 Titubeavam e cambaleavam como ébrios, e toda a sua perícia se esvaiu.

28 Em sua agonia clamaram então ao Senhor, e ele os livrou da tribulação.

29 Transformou a procela em leve brisa, e as ondas do mar silenciaram.

30 E se alegraram porque elas amainaram, e os conduziu ao desejado porto.

31 Agradeçam eles ao Senhor por sua bondade, e por suas grandes obras em favor dos homens.

32 Celebrem-no na assembléia do povo, e o louvem no conselho dos anciãos.

33 Transformou rios em deserto, e fontes de água em terra árida.

34 Converteu o solo fértil em salinas, por causa da malícia de seus habitantes.

35 Mudou o deserto em lençol de água, e a terra árida em abundantes fontes.

36 Aí fez habitar os esfaimados, que fundaram uma cidade para morar.

37 E semearam os campos e plantaram vinhas, colhendo deles abundantes frutos.

38 E os abençoou: eles se multiplicaram grandemente, e lhes concedeu rebanhos numerosos.

39 Depois seu número se reduziu e caíram na miséria, sob a opressão, a desgraça e o sofrimento.

40 Mas aquele que lança seu desprezo sobre os grandes, e os faz errar por ínvios desertos,

41 {Deus,} soergueu o pobre da miséria, multiplicando famílias como rebanhos.

42 À vista disso os justos se alegram, e toda a maldade deve fechar a boca.

43 Quem é sábio para julgar estas coisas e compreender as misericórdias do Senhor?

1 Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco:

2 Diru la liberigitoj de la Eternulo, Kiujn Li liberigis el la mano de malamiko,

3 Kiujn Li kolektis el la landoj, De oriento kaj okcidento, De nordo kaj de la maro.

4 Ili vagis en la dezerto, laŭ vojo senviva, Urbon loĝatan ili ne trovis;

5 Ili malsatis kaj soifis, Ilia animo en ili senfortiĝis.

6 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

7 Kaj Li kondukis ilin laŭ ĝusta vojo, Ke ili venu al urbo loĝata.

8 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

9 Ĉar Li satigis animon soifantan, Kaj animon malsatan Li plenigis per bonaĵo.

10 Ili sidis en mallumo kaj en ombro de morto, Katenitaj de mizero kaj fero;

11 Ĉar ili malobeis la vortojn de Dio Kaj malŝatis la decidon de la Plejaltulo.

12 Kaj Li frapis ilian koron per sufero; Ili falis, kaj neniu helpis.

13 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

14 Li eligis ilin el mallumo kaj ombro de morto, Kaj iliajn ligilojn Li disŝiris.

15 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

16 Ĉar Li rompis kuprajn pordojn, Kaj disbatis ferajn riglilojn.

17 La malsaĝuloj suferis pro siaj pekaj vojoj Kaj pro siaj krimoj;

18 Ĉiujn manĝojn abomenis ilia animo, Kaj ili atingis la pordegon de la morto.

19 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

20 Li sendis Sian vorton, Kaj Li sanigis ilin kaj savis ilin de la tombo.

21 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

22 Kaj ili oferdonu dankajn oferojn, Kaj rakontu Liajn farojn kun kantado.

23 Kiuj veturas per ŝipoj sur la maro, Kiuj komercas sur grandaj akvoj,

24 Tiuj vidis la farojn de la Eternulo Kaj Liajn miraklojn en la profundo.

25 Li diris, kaj aperis granda ventego Kaj alte levis ĝiajn ondojn:

26 Ili leviĝas ĝis la ĉielo, malleviĝas en la abismojn; Ilia animo konsumiĝas de sufero;

27 Ili iras ĉirkaŭe kaj ŝanceliĝas kiel ebriulo, Kaj ilia tuta saĝeco malaperas.

28 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li eligis ilin el ilia mizero.

29 Li kvietigis la ventegon, Kaj ĝiaj ondoj silentiĝis.

30 Kaj ili ekĝojis, kiam fariĝis silente; Kaj Li alkondukis ilin al la dezirata haveno.

31 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

32 Kaj ili altigu Lin en popola kunveno, Kaj en kunsido de plejaĝuloj ili Lin laŭdu.

33 Li ŝanĝas riverojn en dezerton, Kaj fontojn de akvo en sekaĵon;

34 Fruktoportan teron en salan dezerton, Pro la malboneco de ĝiaj loĝantoj.

35 Li ŝanĝas dezerton en lagon, Kaj sekan teron en fontojn de akvo;

36 Kaj Li loĝigas tie malsatulojn, Kaj ili konstruas urbon loĝatan.

37 Kaj ili prisemas kampojn, Plantas vinberujojn, kaj ricevas fruktojn.

38 Kaj Li ilin benas, kaj ili tre multiĝas, Kaj brutoj ne mankas al ili.

39 Kaj kiam ili estas tre malmultaj kaj malfortaj Pro la premanta malbono kaj mizero,

40 Li verŝas honton sur eminentulojn, Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja.

41 Malriĉulon Li altigas el mizero, Kaj kreas familiojn kiel ŝafojn.

42 La virtuloj tion vidas, kaj ĝojas; Kaj ĉia malboneco fermas sian buŝon.

43 Kiu estas saĝa, tiu tion observu, Kaj oni komprenu la favoraĵojn de la Eternulo.