1 Ao mestre de canto. Hino dos filhos de Coré. Ó Deus, ouvimos com os nossos próprios ouvidos, nossos pais nos contaram a obra que fizestes em seus dias, nos tempos de antanho.

2 Para implantá-los, expulsastes com as vossas mãos nações pagãs; para lhes dardes lugar, abatestes povos.

3 Com efeito, não foi com sua espada que conquistaram essa terra, nem foi seu braço que os salvou, mas foi vossa mão, foi vosso braço, foi o resplendor de vossa face, porque os amastes.

4 Meu Deus, vós sois o meu rei, vós que destes as vitórias a Jacó.

5 Por vossa graça repelimos os nossos inimigos, em vosso nome esmagamos nossos adversários.

6 Não foi em meu arco que pus minha confiança, nem foi minha espada que me salvou,

7 mas fostes vós que nos livrastes de nossos inimigos e confundistes os que nos odiavam.

8 Era em Deus que em todo o tempo nos gloriávamos, e seu nome sempre celebrávamos.

9 Agora, porém, nos rejeitais e confundis; e já não ides à frente de nossos exércitos.

10 Vós nos fizestes recuar diante do inimigo, e os que nos odiavam pilharam nossos bens.

11 Entregastes-nos como ovelhas para o corte, e nos dispersastes entre os pagãos.

12 Vendestes vosso povo por um preço vil, e pouco lucrastes com esta venda.

13 Fizeste-nos o opróbrio de nossos vizinhos, irrisão e ludíbrio daqueles que nos cercam.

14 Fizestes de nós a sátira das nações pagãs, e os povos nos escarnecem à nossa vista.

15 Continuamente estou envergonhado, a confusão cobre-me a face,

16 por causa dos insultos e ultrajes de um inimigo cheio de rancor.

17 E, apesar de todos esses males que nos sobrevieram, não vos esquecemos, não violamos a vossa aliança.

18 Nosso coração não se desviou de vós, nem nossos passos se apartaram de vossos caminhos,

19 para que nos esmagueis no lugar da aflição e nos envolvais de trevas...

20 Se houvéramos olvidado o nome de nosso Deus e estendido as mãos a um deus estranho,

21 porventura Deus não o teria percebido, ele que conhece os segredos do coração?

22 Mas por vossa causa somos entregues à morte todos os dias e tratados como ovelhas de matadouro.

23 Acordai, Senhor! Por que dormis? Despertai! Não nos rejeiteis continuamente!

24 Por que ocultais a vossa face e esqueceis nossas misérias e opressões?

25 Nossa alma está prostrada até o pó, e colado no solo o nosso corpo.

26 Levantai-vos em nosso socorro e livrai-nos, pela vossa misericórdia.

1 Al la ĥorestro. Instruo de la Koraĥidoj. Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.

2 Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.

3 Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.

4 Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.

5 Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.

6 Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.

7 Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.

8 Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. Sela.

9 Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.

10 Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;

11 Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;

12 Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;

13 Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;

14 Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.

15 Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,

16 Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.

17 Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.

18 Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.

19 Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,

20 Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:

21 Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.

22 Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.

23 Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.

24 Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?

25 Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.

26 Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.