1 Cântico. Salmo de Asaf Senhor, não fiqueis silencioso, não permaneçais surdo, nem insensível, ó Deus.

2 Porque eis que se tumultuam vossos inimigos, levantam a cabeça aqueles que vos odeiam.

3 Urdem tramas para o vosso povo, conspiram contra vossos protegidos.

4 Vinde, dizem eles, exterminemo-lo dentre os povos, desapareça a própria lembrança do nome de Israel.

5 Com efeito, eles conspiram de comum acordo e contra vós fazem coalizão:

6 os nômades de Edom e os ismaelitas, Moab e os agarenos,

7 Gebal, Amon e Amalec, a Filistéia com as gentes de Tiro.

8 Também os assírios a eles se uniram, e aos filhos de Lot ofereceram a sua força.

9 Tratai-os como Madiã e Sísara, e Jabin junto à torrente de Cison!

10 Eles pereceram todos em Endor e serviram de adubo para a terra.

11 Tratai seus chefes como Oreb e Zeb; como Zebéia e Sálmana, seus príncipes,

12 que disseram: Tomemos posse das terras onde Deus reside.

13 Ó meu Deus, fazei deles como folhas que o turbilhão revolve, como a palha carregada pelo vento,

14 Como o fogo que devora a mata, como a labareda que incendeia os montes;

15 Persegui-os com a vossa tempestade, apavorai-os com o vosso furacão.

16 Cobri-lhes a face da ignomínia, para que, vencidos, busquem, Senhor, o vosso nome.

17 Enchei-os de vergonha e de humilhação eternas, que eles pereçam confundidos.

18 E que reconheçam que só vós, cujo nome é Senhor, sois o Altíssimo sobre toda a terra.

1 Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!

2 Ĉar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.

3 Kontraŭ Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiliĝas kontraŭ Viaj gardatoj.

4 Ili diris:Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.

5 Ĉar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraŭ Vi:

6 La tendoj de Edom kaj la Iŝmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,

7 Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filiŝtoj kun la loĝantoj de Tiro;

8 Ankaŭ Asirio aliĝis al ili Kaj fariĝis helpo al la idoj de Lot. Sela.

9 Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin ĉe la torento Kiŝon,

10 Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj fariĝis sterko por la tero.

11 Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun ĉiuj iliaj estroj kiel kun Zebaĥ kaj Calmuna,

12 Kiuj diris:Ni ekposedu la loĝejon de Dio!

13 Ho mia Dio, similigu ilin al turniĝanta polvo, Al pajlrestaĵo antaŭ vento.

14 Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,

15 Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.

16 Plenigu ilian vizaĝon per malhonoro, Por ke ili turniĝu al Via nomo, ho Eternulo.

17 Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por ĉiam, Ili malhonoriĝu kaj pereu.

18 Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.