Lucas 1 - Bíblia Online

Seeing that many did take in hand to set in order a narration of the matters that have been fully assured among us, 
as they did deliver to us, who from the beginning became eye-witnesses, and officers of the Word, -- 
it seemed good also to me, having followed from the first after all things exactly, to write to thee in order, most noble Theophilus, 
that thou mayest know the certainty of the things wherein thou wast instructed. 
There was in the days of Herod, the king of Judea, a certain priest, by name Zacharias, of the course of Abijah, and his wife of the daughters of Aaron, and her name Elisabeth; 
and they were both righteous before God, going on in all the commands and righteousnesses of the Lord blameless, 
and they had no child, because that Elisabeth was barren, and both were advanced in their days. 
And it came to pass, in his acting as priest, in the order of his course before God, 
according to the custom of the priesthood, his lot was to make perfume, having gone into the sanctuary of the Lord, 
and all the multitude of the people were praying without, at the hour of the perfume. 
And there appeared to him a messenger of the Lord standing on the right side of the altar of the perfume, 
and Zacharias, having seen, was troubled, and fear fell on him; 
and the messenger said unto him, `Fear not, Zacharias, for thy supplication was heard, and thy wife Elisabeth shall bear a son to thee, and thou shalt call his name John, 
and there shall be joy to thee, and gladness, and many at his birth shall joy, 
for he shall be great before the Lord, and wine and strong drink he may not drink, and of the Holy Spirit he shall be full, even from his mother`s womb; 
and many of the sons of Israel he shall turn to the Lord their God, 
and he shall go before Him, in the spirit and power of Elijah, to turn hearts of fathers unto children, and disobedient ones to the wisdom of righteous ones, to make ready for the Lord, a people prepared.` 
And Zacharias said unto the messenger, `Whereby shall I know this? for I am aged, and my wife is advanced in her days?` 
And the messenger answering said to him, `I am Gabriel, who have been standing near before God, and I was sent to speak unto thee, and to proclaim these good news to thee, 
and lo, thou shalt be silent, and not able to speak, till the day that these things shall come to pass, because thou didst not believe my words, that shall be fulfilled in their season.` 
And the people were waiting for Zacharias, and wondering at his tarrying in the sanctuary, 
and having come out, he was not able to speak to them, and they perceived that a vision he had seen in the sanctuary, and he was beckoning to them, and did remain dumb. 
And it came to pass, when the days of his service were fulfilled, he went away to his house, 
and after those days, his wife Elisabeth conceived, and hid herself five months, saying -- 
`Thus hath the Lord done to me, in days in which He looked upon [me], to take away my reproach among men.` 
And in the sixth month was the messenger Gabriel sent by God, to a city of Galilee, the name of which [is] Nazareth, 
to a virgin, betrothed to a man, whose name [is] Joseph, of the house of David, and the name of the virgin [is] Mary. 
And the messenger having come in unto her, said, `Hail, favoured one, the Lord [is] with thee; blessed [art] thou among women;` 
and she, having seen, was troubled at his word, and was reasoning of what kind this salutation may be. 
And the messenger said to her, `Fear not, Mary, for thou hast found favour with God; 
and lo, thou shalt conceive in the womb, and shalt bring forth a son, and call his name Jesus; 
he shall be great, and Son of the Highest he shall be called, and the Lord God shall give him the throne of David his father, 
and he shall reign over the house of Jacob to the ages; and of his reign there shall be no end.` 
And Mary said unto the messenger, `How shall this be, seeing a husband I do not know?` 
And the messenger answering said to her, `The Holy Spirit shall come upon thee, and the power of the Highest shall overshadow thee, therefore also the holy-begotten thing shall be called Son of God; 
and lo, Elisabeth, thy kinswoman, she also hath conceived a son in her old age, and this is the sixth month to her who was called barren; 
because nothing shall be impossible with God.` 
And Mary said, `Lo, the maid-servant of the Lord; let it be to me according to thy saying,` and the messenger went away from her. 
And Mary having arisen in those days, went to the hill-country, with haste, to a city of Judea, 
and entered into the house of Zacharias, and saluted Elisabeth. 
And it came to pass, when Elisabeth heard the salutation of Mary, the babe did leap in her womb; and Elisabeth was filled with the Holy Spirit, 
and spake out with a loud voice, and said, `Blessed [art] thou among women, and blessed [is] the fruit of thy womb; 
and whence [is] this to me, that the mother of my Lord might come unto me? 
for, lo, when the voice of thy salutation came to my ears, leap in gladness did the babe in my womb; 
and happy [is] she who did believe, for there shall be a completion to the things spoken to her from the Lord.` 
And Mary said, `My soul doth magnify the Lord, 
And my spirit was glad on God my Saviour, 
Because He looked on the lowliness of His maid-servant, For, lo, henceforth call me happy shall all the generations, 
For He who is mighty did to me great things, And holy [is] His name, 
And His kindness [is] to generations of generations, To those fearing Him, 
He did powerfully with His arm, He scattered abroad the proud in the thought of their heart, 
He brought down the mighty from thrones, And He exalted the lowly, 
The hungry He did fill with good, And the rich He sent away empty, 
He received again Israel His servant, To remember kindness, 
As He spake unto our fathers, To Abraham and to his seed -- to the age.` 
And Mary remained with her about three months, and turned back to her house. 
And to Elisabeth was the time fulfilled for her bringing forth, and she bare a son, 
and the neighbours and her kindred heard that the Lord was making His kindness great with her, and they were rejoicing with her. 
And it came to pass, on the eighth day, they came to circumcise the child, and they were calling him by the name of his father, Zacharias, 
and his mother answering said, `No, but he shall be called John.` 
And they said unto her -- `There is none among thy kindred who is called by this name,` 
and they were making signs to his father, what he would wish him to be called, 
and having asked for a tablet, he wrote, saying, `John is his name;` and they did all wonder; 
and his mouth was opened presently, and his tongue, and he was speaking, praising God. 
And fear came upon all those dwelling around them, and in all the hill-country of Judea were all these sayings spoken of, 
and all who heard did lay them up in their hearts, saying, `What then shall this child be?` and the hand of the Lord was with him. 
And Zacharias his father was filled with the Holy Spirit, and did prophesy, saying, 
`Blessed [is] the Lord, the God of Israel, Because He did look upon, And wrought redemption for His people, 
And did raise an horn of salvation to us, In the house of David His servant, 
As He spake by the mouth of His holy prophets, Which have been from the age; 
Salvation from our enemies, And out of the hand of all hating us, 
To do kindness with our fathers, And to be mindful of His holy covenant, 
An oath that He sware to Abraham our father, 
To give to us, without fear, Out of the hand of our enemies having been delivered, 
To serve Him, in holiness and righteousness Before Him, all the days of our life. 
And thou, child, Prophet of the Highest Shalt thou be called; For thou shalt go before the face of the Lord, To prepare His ways. 
To give knowledge of salvation to His people In remission of their sins, 
Through the tender mercies of our God, In which the rising from on high did look upon us, 
To give light to those sitting in darkness and death-shade, To guide our feet to a way of peace.` 
And the child grew, and was strengthened in spirit, and he was in the deserts till the day of his shewing unto Israel. 

Nademaal velen ter hand genomen hebben, om in orde te stellen een verhaal van de dingen, die onder ons volkomen zekerheid hebben; 
Gelijk ons overgeleverd hebben, die van den beginne zelven aanschouwers en dienaars des Woords geweest zijn; 
Zo heeft het ook mij goed gedacht, hebbende alles van voren aan naarstiglijk onderzocht, vervolgens aan u te schrijven, voortreffelijke Theofilus! 
Opdat gij moogt kennen de zekerheid der dingen, waarvan gij onderwezen zijt. 
In de dagen van Herodes, den koning van Judea, was een zeker priester, met name Zacharias, van de dagorde van Abia; en zijn vrouw was uit de dochteren van Aaron, en haar naam Elizabet. 
En zij waren beiden rechtvaardig voor God, wandelende in al de geboden en rechten des Heeren, onberispelijk. 
En zij hadden geen kind, omdat Elizabet onvruchtbaar was, en zij beiden verre op hun dagen gekomen waren. 
En het geschiedde, dat, als hij het priesterambt bediende voor God, in de beurt zijner dagorde. 
Naar de gewoonte der priesterlijke bediening, hem te lote was gevallen, dat hij zoude ingaan in den tempel des Heeren om te reukofferen. 
En al de menigte des volks was buiten, biddende, ten ure des reukoffers. 
En van hem werd gezien een engel des Heeren, staande ter rechter zijde van het altaar des reukoffers. 
En Zacharias, hem ziende, werd ontroerd, en vreze is op hem gevallen. 
Maar de engel zeide tot hem: Vrees niet, Zacharias! want uw gebed is verhoord, en uw vrouw Elizabet zal u een zoon baren, en gij zult zijn naam heten Johannes. 
En u zal blijdschap en verheuging zijn, en velen zullen zich over zijn geboorte verblijden. 
Want hij zal groot zijn voor den Heere; noch wijn, noch sterken drank zal hij drinken, en hij zal met den Heiligen Geest vervuld worden, ook van zijner moeders lijf aan. 
En hij zal velen der kinderen Israels bekeren tot den Heere, hun God. 
En hij zal voor Hem heengaan, in den geest en de kracht van Elias, om te bekeren de harten der vaderen tot de kinderen, en de ongehoorzamen tot de voorzichtigheid der rechtvaardigen, om den Heere te bereiden een toegerust volk. 
En Zacharias zeide tot den engel: Waarbij zal ik dat weten? Want ik ben oud, en mijn vrouw is verre op haar dagen gekomen. 
En de engel antwoordde en zeide tot hem: Ik ben Gabriel, die voor God sta, en ben uitgezonden, om tot u te spreken, en u deze dingen te verkondigen. 
En zie, gij zult zwijgen, en niet kunnen spreken, tot op den dag, dat deze dingen geschied zullen zijn; om dies wil, dat gij mijn woorden niet geloofd hebt, welke vervuld zullen worden op hun tijd. 
En het volk was wachtende op Zacharias, en zij waren verwonderd, dat hij zo lang vertoefde in den tempel. 
En als hij uitkwam, kon hij tot hen niet spreken; en zij bekenden, dat hij een gezicht in den tempel gezien had. En hij wenkte hun toe, en bleef stom. 
En het geschiedde, als de dagen zijner bediening vervuld waren, dat hij naar zijn huis ging. 
En na die dagen werd Elizabet, zijn vrouw, bevrucht; en zij verborg zich vijf maanden, zeggende: 
Alzo heeft mij de Heere gedaan, in de dagen, in welke Hij mij aangezien heeft, om mijn versmaadheid onder de mensen weg te nemen. 
En in de zesde maand werd de engel Gabriel van God gezonden naar een stad in Galilea, genaamd Nazareth; 
Tot een maagd, die ondertrouwd was met een man, wiens naam was Jozef, uit den huize Davids; en de naam der maagd was Maria. 
En de engel tot haar ingekomen zijnde, zeide: Wees gegroet, gij begenadigde; de Heere is met u; gij zijt gezegend onder de vrouwen. 
En als zij hem zag, werd zij zeer ontroerd over dit zijn woord, en overlegde, hoedanig deze groetenis mocht zijn. 
En de engel zeide tot haar: Vrees niet, Maria, want gij hebt genade bij God gevonden. 
En zie, gij zult bevrucht worden, en een Zoon baren, en zult Zijn naam heten JEZUS. 
Deze zal groot zijn, en de Zoon des Allerhoogsten genaamd worden; en God, de Heere, zal Hem den troon van Zijn vader David geven. 
En Hij zal over het huis Jakobs Koning zijn in der eeuwigheid, en Zijns Koninkrijks zal geen einde zijn. 
En Maria zeide tot den engel: Hoe zal dat wezen, dewijl ik geen man bekenne? 
En de engel, antwoordende, zeide tot haar: De Heilige Geest zal over u komen, en de kracht des Allerhoogsten zal u overschaduwen; daarom ook, dat Heilige, Dat uit u geboren zal worden, zal Gods Zoon genaamd worden. 
En zie, Elizabet, uw nicht, is ook zelve bevrucht, met een zoon, in haar ouderdom; en deze maand is haar, die onvruchtbaar genaamd was, de zesde. 
Want geen ding zal bij God onmogelijk zijn. 
En Maria zeide: Zie, de dienstmaagd des Heeren; mij geschiede naar uw woord. En de engel ging weg van haar. 
En Maria, opgestaan zijnde in diezelfde dagen, reisde met haast naar het gebergte, in een stad van Juda; 
En kwam in het huis van Zacharias, en groette Elizabet. 
En het geschiedde, als Elizabet de groetenis van Maria hoorde, zo sprong het kindeken op in haar buik; en Elizabet werd vervuld met den Heiligen Geest; 
En riep uit met een grote stem, en zeide: Gezegend zijt gij onder de vrouwen, en gezegend is de vrucht uws buiks! 
En van waar komt mij dit, dat de moeder mijns Heeren tot mij komt? 
Want zie, als de stem uwer groetenis in mijn oren geschiedde, zo sprong het kindeken van vreugde op in mijn buik. 
En zalig is zij, die geloofd heeft; want de dingen, die haar van den Heere gezegd zijn, zullen volbracht worden. 
En Maria zeide: Mijn ziel maakt groot den Heere; 
En mijn geest verheugt zich in God, mijn Zaligmaker; 
Omdat Hij de nederheid Zijner dienstmaagd heeft aangezien; want zie, van nu aan zullen mij zalig spreken al de geslachten. 
Want grote dingen heeft aan mij gedaan Hij, Die machtig is, en heilig is Zijn Naam. 
En Zijn barmhartigheid is van geslacht tot geslacht over degenen, die Hem vrezen. 
Hij heeft een krachtig werk gedaan door Zijn arm; Hij heeft verstrooid de hoogmoedigen in de gedachten hunner harten. 
Hij heeft machtigen van de tronen afgetrokken, en nederigen heeft Hij verhoogd. 
Hongerigen heeft Hij met goederen vervuld; en rijken heeft Hij ledig weggezonden. 
Hij heeft Israel, Zijn knecht, opgenomen, opdat Hij gedachtig ware der barmhartigheid. 
(Gelijk Hij gesproken heeft tot onze vaderen, namelijk tot Abraham, en zijn zaad) in eeuwigheid. 
En Maria bleef bij haar omtrent drie maanden, en keerde weder tot haar huis. 
En de tijd van Elizabet werd vervuld, dat zij baren zoude, en zij baarde een zoon. 
En die daar rondom woonden, en haar magen hoorden, dat de Heere Zijn barmhartigheid grotelijks aan haar bewezen had, en waren met haar verblijd. 
En het geschiedde, dat zij op den achtsten dag kwamen, om het kindeken te besnijden, en noemden het Zacharias, naar den naam zijns vaders. 
En zijn moeder antwoordde en zeide: Niet alzo, maar hij zal Johannes heten. 
En zij zeiden tot haar: Er is niemand in uw maagschap, die met dien naam genaamd wordt. 
En zij wenkten zijn vader, hoe hij wilde, dat hij genaamd zou worden. 
En als hij een schrijftafeltje geeist had, schreef hij, zeggende: Johannes is zijn naam. En zij verwonderden zich allen. 
En terstond werd zijn mond geopend, en zijn tong losgemaakt; en hij sprak, God lovende. 
En er kwam vrees over allen, die rondom hen woonden; en in het gehele gebergte van Judea werd veel gesproken van al deze dingen. 
En allen, die het hoorden, namen het ter harte, zeggende: Wat zal toch dit kindeken wezen? En de hand des Heeren was met hem. 
En Zacharias, zijn vader, werd vervuld met den Heiligen Geest, en profeteerde, zeggende: 
Geloofd zij de Heere, de God Israels, want Hij heeft bezocht, en verlossing te weeg gebracht Zijn volke; 
En heeft een hoorn der zaligheid ons opgericht, in het huis van David, Zijn knecht; 
Gelijk Hij gesproken heeft door den mond Zijner heilige profeten, die van het begin der wereld geweest zijn; 
Namelijk een verlossing van onze vijanden, en van de hand al dergenen, die ons haten; 
Opdat Hij barmhartigheid deed aan onze vaderen, en gedachtig ware aan Zijn heilig verbond; 
En aan den eed, dien Hij Abraham, onzen vader, gezworen heeft, om ons te geven, 
Dat wij, verlost zijnde uit de hand onzer vijanden, Hem dienen zouden zonder vreze. 
In heiligheid en gerechtigheid voor Hem, al de dagen onzes levens. 
En gij, kindeken, zult een profeet des Allerhoogsten genaamd worden; want gij zult voor het aangezicht des Heeren heengaan, om Zijn wegen te bereiden; 
Om Zijn volk kennis der zaligheid te geven, in vergeving hunner zonden. 
Door de innerlijke bewegingen der barmhartigheid onzes Gods, met welke ons bezocht heeft de Opgang uit de hoogte; 
Om te verschijnen dengenen, die gezeten zijn in duisternis en schaduw des doods; om onze voeten te richten op den weg des vredes. 
En het kindeken wies op, en werd gesterkt in den geest, en was in de woestijnen, tot den dag zijner vertoning aan Israel. 

Lucas 2