Lucas 9 - Bíblia Online

And having called together his twelve disciples, he gave them power and authority over all the demons, and to cure sicknesses, 
and he sent them to proclaim the reign of God, and to heal the ailing. 
And he said unto them, `Take nothing for the way, neither staff, nor scrip, nor bread, nor money; neither have two coats each; 
and into whatever house ye may enter, there remain, and thence depart; 
and as many as may not receive you, going forth from that city, even the dust from your feet shake off, for a testimony against them.` 
And going forth they were going through the several villages, proclaiming good news, and healing everywhere. 
And Herod the tetrarch heard of all the things being done by him, and was perplexed, because it was said by certain, that John hath been raised out of the dead; 
and by certain, that Elijah did appear, and by others, that a prophet, one of the ancients, was risen; 
and Herod said, `John I did behead, but who is this concerning whom I hear such things?` and he was seeking to see him. 
And the apostles having turned back, declared to him how great things they did, and having taken them, he withdrew by himself to a desert place of a city called Bethsaida, 
and the multitudes having known did follow him, and having received them, he was speaking to them concerning the reign of God, and those having need of service he cured. 
And the day began to decline, and the twelve having come near, said to him, `Let away the multitude, that having gone to the villages and the fields round about, they may lodge and may find provision, because here we are in a desert place.` 
And he said unto them, `Give ye them to eat;` and they said, `We have no more than five loaves, and two fishes: except, having gone, we may buy for all this people victuals;` 
for they were about five thousand men. And he said unto his disciples, `Cause them to recline in companies, in each fifty;` 
and they did so, and made all to recline; 
and having taken the five loaves, and the two fishes, having looked up to the heaven, he blessed them, and brake, and was giving to the disciples to set before the multitude; 
and they did eat, and were all filled, and there was taken up what was over to them of broken pieces, twelve baskets. 
And it came to pass, as he is praying alone, the disciples were with him, and he questioned them, saying, `Who do the multitudes say me to be?` 
And they answering said, `John the Baptist; and others, Elijah; and others, that a prophet, one of the ancients, was risen;` 
and he said to them, `And ye -- who do ye say me to be?` and Peter answering said, `The Christ of God.` 
And having charged them, he commanded [them] to say this to no one, 
saying -- `It behoveth the Son of Man to suffer many things, and to be rejected by the elders, and chief priests, and scribes, and to be killed, and the third day to be raised.` 
And he said unto all, `If any one doth will to come after me, let him disown himself, and take up his cross daily, and follow me; 
for whoever may will to save his life, shall lose it, and whoever may lose his life for my sake, he shall save it; 
for what is a man profited, having gained the whole world, and having lost or having forfeited himself? 
`For whoever may be ashamed of me, and of my words, of this one shall the Son of Man be ashamed, when he may come in his glory, and the Father`s, and the holy messengers`; 
and I say to you, truly, there are certain of those here standing, who shall not taste of death till they may see the reign of God.` 
And it came to pass, after these words, as it were eight days, that having taken Peter, and John, and James, he went up to the mountain to pray, 
and it came to pass, in his praying, the appearance of his face became altered, and his garment white -- sparkling. 
And lo, two men were speaking together with him, who were Moses and Elijah, 
who having appeared in glory, spake of his outgoing that he was about to fulfil in Jerusalem, 
but Peter and those with him were heavy with sleep, and having waked, they saw his glory, and the two men standing with him. 
And it came to pass, in their parting from him, Peter said unto Jesus, `Master, it is good to us to be here; and we may make three booths, one for thee, and one for Moses, and one for Elijah,` not knowing what he saith: 
and as he was speaking these things, there came a cloud, and overshadowed them, and they feared in their entering into the cloud, 
and a voice came out of the cloud saying, `This is My Son -- the Beloved; hear ye him;` 
and when the voice was past, Jesus was found alone; and they were silent, and declared to no one in those days anything of what they have seen. 
And it came to pass on the next day, they having come down from the mount, there met him a great multitude, 
and lo, a man from the multitude cried out, saying, `Teacher, I beseech thee, look upon my son, because he is my only begotten; 
and lo, a spirit doth take him, and suddenly he doth cry out, and it teareth him, with foaming, and it hardly departeth from him, bruising him, 
and I besought thy disciples that they might cast it out, and they were not able.` 
And Jesus answering said, `O generation, unstedfast and perverse, till when shall I be with you, and suffer you? bring near hither thy son;` 
and as he is yet coming near, the demon rent him, and tore [him] sore, and Jesus rebuked the unclean spirit, and healed the youth, and gave him back to his father. 
And they were all amazed at the greatness of God, and while all are wondering at all things that Jesus did, he said unto his disciples, 
`Lay ye to your ears these words, for the Son of Man is about to be delivered up to the hands of men.` 
And they were not knowing this saying, and it was veiled from them, that they might not perceive it, and they were afraid to ask him about this saying. 
And there entered a reasoning among them, this, Who may be greater of them? 
and Jesus having seen the reasoning of their heart, having taken hold of a child, set him beside himself, 
and said to them, `Whoever may receive this child in my name, doth receive me, and whoever may receive me, doth receive Him who sent me, for he who is least among you all -- he shall be great.` 
And John answering said, `Master, we saw a certain one in thy name casting forth the demons, and we forbade him, because he doth not follow with us;` 
and Jesus said unto him, `Forbid not, for he who is not against us, is for us.` 
And it came to pass, in the completing of the days of his being taken up, that he fixed his face to go on to Jerusalem, 
and he sent messengers before his face, and having gone on, they went into a village of Samaritans, to make ready for him, 
and they did not receive him, because his face was going on to Jerusalem. 
And his disciples James and John having seen, said, `Sir, wilt thou [that] we may command fire to come down from the heaven, and to consume them, as also Elijah did?` 
and having turned, he rebuked them, and said, `Ye have not known of what spirit ye are; 
for the Son of Man did not come to destroy men`s lives, but to save;` and they went on to another village. 
And it came to pass, as they are going on in the way, a certain one said unto him, `I will follow thee wherever thou mayest go, sir;` 
and Jesus said to him, `The foxes have holes, and the fowls of the heaven places of rest, but the Son of Man hath not where he may recline the head.` 
And he said unto another, `Be following me;` and he said, `Sir, permit me, having gone away, first to bury my father;` 
and Jesus said to him, `Suffer the dead to bury their own dead, and thou, having gone away, publish the reign of God.` 
And another also said, `I will follow thee, sir, but first permit me to take leave of those in my house;` 
and Jesus said unto him, `No one having put his hand on a plough, and looking back, is fit for the reign of God.` 

En Zijn twaalf discipelen samengeroepen hebbende, gaf Hij hun kracht en macht over al de duivelen, en om ziekten te genezen. 
En Hij zond hen heen, om te prediken het Koninkrijk Gods, en de kranken gezond te maken. 
En Hij zeide tot hen: Neemt niets mede tot den weg, noch staven, noch male, noch brood, noch geld; noch iemand van u zal twee rokken hebben. 
En in wat huis gij ook zult ingaan, blijft aldaar, en gaat van daar uit. 
En zo wie u niet zullen ontvangen, uitgaande van die stad, schudt ook het stof af van uw voeten, tot een getuigenis tegen hen. 
En zij, uitgaande, doorgingen al de vlekken, verkondigende het Evangelie, en genezende de zieken overal. 
En Herodes, de viervorst, hoorde al de dingen, die van Hem geschiedden; en was twijfelmoedig, omdat van sommigen gezegd werd, dat Johannes van de doden was opgestaan; 
En van sommigen, dat Elias verschenen was; en van anderen, dat een profeet van de ouden was opgestaan. 
En Herodes zeide: Johannes heb ik onthoofd; wie is nu Deze, van Welken ik zulke dingen hoor? En hij zocht Hem te zien. 
En de apostelen, wedergekeerd zijnde, verhaalden Hem al wat zij gedaan hadden. En Hij nam hen mede en vertrok alleen in een woeste plaats der stad, genaamd Bethsaida. 
En de scharen, dat verstaande, volgden Hem; en Hij ontving ze, en sprak tot hen van het Koninkrijk Gods; en die genezing van node hadden, maakte Hij gezond. 
En de dag begon te dalen; en de twaalven, tot Hem komende, zeiden tot Hem: Laat de schare van U, opdat zij, heengaande in de omliggende vlekken en in de dorpen, herberg nemen mogen, en spijze vinden; want wij zijn hier in een woeste plaats. 
Maar Hij zeide tot hen: Geeft gij hun te eten. En zij zeiden: Wij hebben niet meer dan vijf broden, en twee vissen; tenzij dan dat wij heengaan en spijs kopen voor al dit volk; 
Want er waren omtrent vijf duizend mannen. Doch Hij zeide tot Zijn discipelen: Doet hen nederzitten bij zaten, elk van vijftig. 
En zij deden alzo, en deden hen allen nederzitten. 
En Hij, de vijf broden en de twee vissen genomen hebbende, zag op naar den hemel, en zegende die, en brak ze, en gaf ze den discipelen, om der schare voor te leggen. 
En zij aten en werden allen verzadigd; en er werd opgenomen, hetgeen hun van de brokken overgeschoten was, twaalf korven. 
En het geschiedde, als Hij alleen was biddende, dat de discipelen met Hem waren, en Hij vraagde hen, zeggende: Wie zeggen de scharen, dat Ik ben? 
En zij, antwoordende, zeiden: Johannes de Doper; en anderen: Elias; en anderen: Dat enig profeet van de ouden opgestaan is. 
En Hij zeide tot hen: Maar gijlieden, wie zegt gij, dat Ik ben? En Petrus, antwoordende, zeide: De Christus Gods. 
En Hij gebood hun scherpelijk en beval, dat zij dit niemand zeggen zouden; 
Zeggende: De Zoon des mensen moet veel lijden, en verworpen worden van de ouderlingen, en overpriesters, en Schriftgeleerden, en gedood en ten derden dage opgewekt worden. 
En Hij zeide tot allen: Zo iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelven, en neme zijn kruis dagelijks op, en volge Mij. 
Want zo wie zijn leven behouden wil, die zal het verliezen; maar zo wie zijn leven verliezen zal, om Mijnentwil, die zal het behouden. 
Want wat baat het een mens, die de gehele wereld zou winnen, en zichzelven verliezen, of schade zijns zelfs lijden? 
Want zo wie zich Mijns en Mijner woorden zal geschaamd hebben, diens zal de Zoon des mensen Zich schamen, wanneer Hij komen zal in Zijn heerlijkheid, en in de heerlijkheid des Vaders, en der heilige engelen. 
En Ik zeg u waarlijk: Er zijn sommigen dergenen, die hier staan, die den dood niet zullen smaken, totdat zij het Koninkrijk Gods zullen gezien hebben. 
En het geschiedde, omtrent acht dagen na deze woorden, dat Hij medenam Petrus, en Johannes, en Jakobus, en klom op den berg, om te bidden. 
En als Hij bad, werd de gedaante Zijns aangezichts veranderd, en Zijn kleding wit en zeer blinkende. 
En ziet, twee mannen spraken met Hem, welke waren Mozes en Elias. 
Dewelke, gezien zijnde in heerlijkheid, zeiden Zijn uitgang, dien Hij zoude volbrengen te Jeruzalem. 
Petrus nu, en die met hem waren, waren met slaap bezwaard; en ontwaakt zijnde, zagen zij Zijn heerlijkheid, en de twee mannen, die bij Hem stonden. 
En het geschiedde, als zij van Hem afscheidden, zo zeide Petrus tot Jezus: Meester, het is goed, dat wij hier zijn; en laat ons drie tabernakelen maken, voor U een, en voor Mozes een, en voor Elias een; niet wetende, wat hij zeide. 
Als hij nu dit zeide, kwam een wolk, en overschaduwde hen; en zij werden bevreesd, als die in de wolk ingingen. 
En er geschiedde een stem uit de wolk, zeggende: Deze is Mijn geliefde Zoon; hoort Hem! 
En als de stem geschiedde, zo werd Jezus alleen gevonden. En zij zwegen stil, en verhaalden in die dagen niemand iets van hetgeen zij gezien hadden. 
En het geschiedde des daags daaraan, als zij van den berg afkwamen, dat Hem een grote schare in het gemoet kwam. 
En ziet, een man van de schare riep uit, zeggende: Meester, ik bid U, zie toch mijn zoon aan; want hij is mij een eniggeborene. 
En zie, een geest neemt hem, en van stonde aan roept hij, en hij scheurt hem, dat hij schuimt, en wijkt nauwelijks van hem, en verplettert hem. 
En ik heb Uw discipelen gebeden, dat zij hem zouden uitwerpen, en zij hebben niet gekund. 
En Jezus, antwoordende, zeide: O ongelovig en verkeerd geslacht, hoe lang zal Ik nog bij ulieden zijn, en ulieden verdragen? Breng uw zoon hier. 
En nog, als hij naar Hem toekwam, scheurde hem de duivel, en verscheurde hem; maar Jezus bestrafte den onreinen geest, en maakte het kind gezond, en gaf hem zijn vader weder. 
En zij werden allen verslagen over de grootdadigheid Gods. En als zij allen zich verwonderden over al de dingen, die Jezus gedaan had, zeide Hij tot Zijn discipelen: 
Legt gij deze woorden in uw oren: Want de Zoon des mensen zal overgeleverd worden in der mensen handen. 
Maar zij verstonden dit woord niet, en het was voor hen verborgen, alzo dat zij het niet begrepen; en zij vreesden van dat woord Hem te vragen. 
En er rees een overlegging onder hen, namelijk, wie van hen de meeste ware. 
Maar Jezus, ziende de overleggingen hunner harten, nam een kindeken, en stelde dat bij Zich; 
En zeide tot hen: Zo wie dit kindeken ontvangen zal in Mijn Naam, die ontvangt Mij; en zo wie Mij ontvangen zal, ontvangt Hem, Die Mij gezonden heeft. Want die de minste onder u allen is, die zal groot zijn. 
En Johannes antwoordde en zeide: Meester! wij hebben een gezien, die in Uw Naam de duivelen uitwierp, en wij hebben het hem verboden, omdat hij U met ons niet volgt. 
En Jezus zeide tot hem: Verbied het niet; want wie tegen ons niet is, die is voor ons. 
En het geschiedde, als de dagen Zijner opneming vervuld werden, zo richtte Hij Zijn aangezicht, om naar Jeruzalem te reizen. 
En Hij zond boden uit voor Zijn aangezicht; en zij, heengereisd zijnde, kwamen in een vlek der Samaritanen, om voor Hem herberg te bereiden. 
En zij ontvingen Hem niet, omdat Zijn aangezicht was als reizende naar Jeruzalem. 
Als nu Zijn discipelen, Jakobus en Johannes, dat zagen, zeiden zij: Heere, wilt Gij, dat wij zeggen, dat vuur van den hemel nederdale, en dezen verslinde, gelijk ook Elias gedaan heeft? 
Maar Zich omkerende, bestrafte Hij hen, en zeide: Gij weet niet van hoedanigen geest gij zijt. 
Want de Zoon des mensen is niet gekomen om der mensen zielen te verderven, maar om te behouden. En zij gingen naar een ander vlek. 
En het geschiedde op den weg, als zij reisden, dat een tot Hem zeide: Heere, ik zal U volgen, waar Gij ook heengaat. 
En Jezus zeide tot hem: De vossen hebben holen, en de vogelen des hemels nesten; maar de Zoon des mensen heeft niet, waar Hij het hoofd nederlegge. 
En Hij zeide tot een anderen: Volg Mij. Doch hij zeide: Heere, laat mij toe, dat ik heenga, en eerst mijn vader begrave. 
Maar Jezus zeide tot hem: Laat de doden hun doden begraven; doch gij, ga heen en verkondig het Koninkrijk Gods. 
En ook een ander zeide: Heere, ik zal U volgen; maar laat mij eerst toe, dat ik afscheid neme van degenen, die in mijn huis zijn. 
En Jezus zeide tot hem: Niemand, die zijn hand aan den ploeg slaat, en ziet naar hetgeen achter is, is bekwaam tot het Koninkrijk Gods. 

Lucas 10