1 I [am] the man [who] hath seen affliction By the rod of His wrath.
2 Me He hath led, and causeth to go [in] darkness, and without light.
3 Surely against me He turneth back, He turneth His hand all the day.
4 He hath worn out my flesh and my skin. He hath broken my bones.
5 He hath built up against me, And setteth round poverty and weariness.
6 In dark places He hath caused me to dwell, As the dead of old.
7 He hath hedged me about, and I go not out, He hath made heavy my fetter.
8 Also when I call and cry out, He hath shut out my prayer.
9 He hath hedged my ways with hewn work, My paths He hath made crooked.
10 A bear lying in wait He [is] to me, A lion in secret hiding-places.
11 My ways He is turning aside, and He pulleth me in pieces, He hath made me a desolation.
12 He hath trodden His bow, And setteth me up as a mark for an arrow.
13 He hath caused to enter into my reins The sons of His quiver.
14 I have been a derision to all my people, Their song all the day.
15 He hath filled me with bitter things, He hath filled me [with] wormwood.
16 And He breaketh with gravel my teeth, He hath covered me with ashes.
17 And Thou castest off from peace my soul, I have forgotten prosperity.
18 And I say, Perished hath my strength and my hope from Jehovah.
19 Remember my affliction and my mourning, Wormwood and gall!
20 Remember well, and bow down doth my soul in me.
21 This I turn to my heart -- therefore I hope.
22 The kindnesses of Jehovah! For we have not been consumed, For not ended have His mercies.
23 New every morning, abundant [is] thy faithfulness.
24 My portion [is] Jehovah, hath my soul said, Therefore I hope for Him.
25 Good [is] Jehovah to those waiting for Him, To the soul [that] seeketh Him.
26 Good! when one doth stay and stand still For the salvation of Jehovah.
27 Good for a man that he beareth a yoke in his youth.
28 He sitteth alone, and is silent, For He hath laid [it] upon him.
29 He putteth in the dust his mouth, if so be there is hope.
30 He giveth to his smiter the cheek, He is filled with reproach.
31 For the Lord doth not cast off to the age.
32 For though He afflicted, yet He hath pitied, According to the abundance of His kindness.
33 For He hath not afflicted with His heart, Nor doth He grieve the sons of men.
34 To bruise under one`s feet any bound ones of earth,
35 To turn aside the judgment of a man, Over-against the face of the Most High,
36 To subvert a man in his cause, the Lord hath not approved.
37 Who [is] this -- he hath said, and it is, [And] the Lord hath not commanded [it]?
38 From the mouth of the Most High Go not forth the evils and the good.
39 What -- sigh habitually doth a living man, A man for his sin?
40 We search our ways, and investigate, And turn back unto Jehovah.
41 We lift up our heart on the hands unto God in the heavens.
42 We -- we have transgressed and rebelled, Thou -- Thou hast not forgiven.
43 Thou hast covered Thyself with anger, And dost pursue us; Thou hast slain -- Thou hast not pitied.
44 Thou hast covered Thyself with a cloud, So that prayer doth not pass through.
45 Offscouring and refuse Thou dost make us In the midst of the peoples.
46 Opened against us their mouth have all our enemies.
47 Fear and a snare hath been for us, Desolation and destruction.
48 Rivulets of water go down my eye, For the destruction of the daughter of my people.
49 Mine eye is poured out, And doth not cease without intermission,
50 Till Jehovah looketh and seeth from the heavens,
51 My eye affecteth my soul, Because of all the daughters of my city.
52 Hunted me sore as a bird have my enemies without cause.
53 They have cut off in a pit my life, And they cast a stone against me.
54 Flowed have waters over my head, I have said, I have been cut off.
55 I called Thy name, O Jehovah, from the lower pit.
56 My voice Thou hast heard, Hide not Thine ear at my breathing -- at my cry.
57 Thou hast drawn near in the day I call Thee, Thou hast said, Fear not.
58 Thou hast pleaded, O Lord, the pleadings of my soul, Thou hast redeemed my life.
59 Thou hast seen, O Jehovah, my overthrow, Judge Thou my cause.
60 Thou hast seen all their vengeance, All their thoughts of me.
61 Thou hast heard their reproach, O Jehovah, All their thoughts against me,
62 The lips of my withstanders, Even their meditation against me all the day.
63 Their sitting down, and their rising up, Behold attentively, I [am] their song.
64 Thou returnest to them the deed, O Jehovah, According to the work of their hands.
65 Thou givest to them a covered heart, Thy curse to them.
66 Thou pursuest in anger, and destroyest them, From under the heavens of Jehovah!
1 Aleph. Ik ben de man, die ellende gezien heeft door de roede Zijner verbolgenheid.
2 Aleph. Hij heeft mij geleid en gevoerd in de duisternis, en niet in het licht.
3 Aleph. Hij heeft Zich immers tegen mij gewend, Hij heeft Zijn hand den gansen dag veranderd.
4 Beth. Hij heeft mijn vlees en mijn huid oud gemaakt, Hij heeft mijn beenderen gebroken.
5 Beth. Hij heeft tegen mij gebouwd, en Hij heeft mij met galle en moeite omringd.
6 Beth. Hij heeft mij gezet in duistere plaatsen, als degenen, die over lang dood zijn.
7 Gimel. Hij heeft mij toegemuurd, dat ik er niet uit gaan kan; Hij heeft mijn koperen boeien verzwaard.
8 Gimel. Ook wanneer ik roep en schreeuw, sluit Hij de oren voor mijn gebed.
9 Gimel. Hij heeft mij wegen toegemuurd met uitgehouwen stenen, Hij heeft mijn paden verkeerd.
10 Daleth. Hij is mij een loerende beer, een leeuw in verborgen plaatsen.
11 Daleth. Hij heeft mijn wegen afgewend; en Hij heeft mij in stukken gebroken; Hij heeft mij woest gemaakt.
12 Daleth. Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij heeft mij den pijl als ten doel gesteld.
13 He. Hij heeft Zijn pijlen in mijn nieren doen ingaan.
14 He. Ik ben al mijn volk tot belaching geworden, hun snarenspel den gansen dag.
15 He. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij met alsem dronken gemaakt.
16 Vau. Hij heeft mijn tanden met zandsteentjes verbrijzeld, Hij heeft mij in de as nedergedrukt.
17 Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het goede vergeten.
18 Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den HEERE.
19 Zain. Gedenk aan mijn ellende en aan mijn ballingschap, aan den alsem en galle.
20 Zain. Mijn ziel gedenkt er wel terdege aan, en zij bukt zich neder in mij.
21 Zain. Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen;
22 Cheth. Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben;
23 Cheth. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot.
24 Cheth. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.
25 Teth. De HEERE is goed dengenen, die Hem verwachten, der ziele, die Hem zoekt.
26 Teth. Het is goed, dat men hope, en stille zij op het heil des HEEREN.
27 Teth. Het is goed voor een man, dat hij het juk in zijn jeugd draagt.
28 Jod. Hij zitte eenzaam, en zwijge stil, omdat Hij het hem opgelegd heeft.
29 Jod. Hij steke zijn mond in het stof, zeggende: Misschien is er verwachting.
30 Jod. Hij geve zijn wang dien, die hem slaat, hij worde zat van smaad.
31 Caph. Want de Heere zal niet verstoten in eeuwigheid.
32 Caph. Maar als Hij bedroefd heeft, zo zal Hij Zich ontfermen, naar de grootheid Zijner goedertierenheden.
33 Caph. Want Hij plaagt of bedroeft des mensenkinderen niet van harte.
34 Lamed. Dat men al de gevangenen der aarde onder Zijn voeten verbrijzelt;
35 Lamed. Dat men het recht eens mans buigt voor het aangezicht des Allerhoogsten;
36 Lamed. Dat men een mens verongelijkt in zijn twistzaak; zou het de Heere niet zien?
37 Mem. Wie zegt wat, hetwelk geschiedt, zo het de Heere niet beveelt?
38 Mem. Gaat niet uit den mond des Allerhoogsten het kwade en het goede?
39 Mem. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.
40 Nun. Laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laat ons wederkeren tot den HEERE.
41 Nun. Laat ons onze harten opheffen, mitsgaders de handen, tot God in den hemel, zeggende:
42 Nun. Wij hebben overtreden, en wij zijn wederspannig geweest, daarom hebt Gij niet gespaard.
43 Samech. Gij hebt ons met toorn bedekt, en Gij hebt ons vervolgd; Gij hebt ons gedood, Gij hebt niet verschoond.
44 Samech. Gij hebt U met een wolk bedekt, zodat er geen gebed doorkwam.
45 Samech. Gij hebt ons tot een uitvaagsel en wegwerpsel gesteld, in het midden der volken.
46 Pe. Al onze vijanden hebben hun mond tegen ons opgesperd.
47 Pe. De vreze en de kuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de verbreking.
48 Pe. Met waterbeken loopt mijn oog neder, vanwege de breuk der dochter mijns volks.
49 Ain. Mijn oog vliet, en kan niet ophouden, omdat er geen rust is;
50 Ain. Totdat het de HEERE van den hemel aanschouwe, en het zie.
51 Ain. Mijn oog doet mijn ziele moeite aan, vanwege al de dochteren mijner stad.
52 Tsade. Die mijn vijanden zijn zonder oorzaak, hebben mij als een vogeltje dapperlijk gejaagd.
53 Tsade. Zij hebben mijn leven in een kuil uitgeroeid, en zij hebben een steen op mij geworpen.
54 Tsade. De wateren zwommen over mijn hoofd; ik zeide: Ik ben afgesneden!
55 Koph. HEERE! Ik heb Uw Naam aangeroepen uit den ondersten kuil.
56 Koph. Gij hebt mijn stem gehoord, verberg Uw oor niet voor mijn zuchten, voor mijn roepen.
57 Koph. Gij hebt U genaderd ten dage, als ik U aanriep; Gij hebt gezegd: Vrees niet!
58 Resch. Heere! Gij hebt de twistzaken mijner ziel getwist, Gij hebt mijn leven verlost.
59 Resch. Heere! Gij hebt gezien de verkeerdheid, die men mij aangedaan heeft, oordeel mijn rechtzaak.
60 Resch. Gij hebt al hun wraak gezien, al hun gedachten tegen mij.
61 Schin. HEERE! Gij hebt hun smaden gehoord, en al hun gedachten tegen mij;
62 Schin. De lippen dergenen, die tegen mij opstaan, en hun dichten tegen mij den gansen dag.
63 Schin. Aanschouw hun zitten en opstaan; ik ben hun snarenspel.
64 Thau. HEERE! geef hun weder die vergelding, naar het werk hunner handen.
65 Thau. Geef hun een deksel des harten; Uw vloek zij over hen!
66 Thau. Vervolg ze met toorn, en verdelg ze van onder den hemel des HEEREN.