1 Un dr fünfte Engel blost in sini Päpere; un i(ich) sieh ä Schtern, vum Himmel uf d Erde flege; un däm wird dr Schlissel zum Brunne vum Abgrund ge.
2 Un na(er) doet d Brunne vum Abgrund uf, un s schtiegt uf ä Rauch üs däm Brunne we d Rauch vumä große Ofe, un s wäre dunkel d Sunne un d Luft vum Rauch vum Brunne.
3 Un üs däm Rauch kumme Heigumba uf d Erde, un dene wird Macht ge, we d Skorpione uf d Erde Macht hän.
4 Un s wird dene gsait, sie solle nit Schadä doe däm Gras uf d Erde noh allem Grene noh irgendeinem Baum, sundern ällei d Lit, de nit des Siegel Gottes hän an ihra Schtirn.
5 Un dene wird Macht ge, nit daß sie sie umbringe däte, sundern sie quäle den fünf Monet lang; un ihri Qual war we ä Qual vu nem Skorpion, wenn na(er) ä Mensch schticht.
6 Un in däne Däg wäre de Lit d Dod sueche un nit finde, sie wäre wotte schterbe, un dr Dod wird vu nene haue ab.
7 Un de Heigumba sähn üs we Ross, de zum Kreg parrat sin, un uf ihre Kepf (Schädel) war ebis we goldeni Krone, un ihr Üsgsäh war glich dr Mensche
8 un sie hän Hoor we Wiebahoor un Zähn we Löwezähn
9 un hän Panza we iserne Panza, un des Rassle ihra Fligel war we des Rassle dr Kärre vu viele Ross, de in d Kreg laufe,
10 un hän Schwänz we Skorpione un hän Schtachle, un in ihre Schwänz war ihri Kraft, Schadä z doe d Mensche fünf Monet lang;
11 sie hän iba sich ä Kenig, d Engel vum Abgrund; si Name heißt uf hebräisch Abaddon, un uf griechisch het da(er) d Name Apollyon.
12 Des erschte Wehe isch vorbi; lueg, s kumme noh zwei Wehe dnohch.
13 Un dr sechste Engel blost in sini Päpere; un i(ich) ha ghärt ä Schtimm üs d vier Ecke vum goldene Altar vor Gott;
14 de sait zue däm sechste Engel, der de Päpere het: Loß los de vier Engel, de bunde sin an däm große Schtrom Euphrat.
15 Un sie wäre losglosse de vier Engel, de parat ware fir de Schtund un d Dag un d Monet un des Johr, umzbringe d dritte Deil vu d Mensche.
16 Un de Zahl vum ritende Heer war vieldusigmol dusig; i(ich) ha ihri Zahl ghärt.
17 Un so sieh i(ich) in dr Erschinig d Ross un der druf hockt: Sie hän fiirroti un blaui un schwefelgelbi Panza, un de Kepf (Schädel) vu d Ross ware we de Kepf vu Löwe, un üs ihrem Mul (Gosch) kummt Fiir un Rauch un Schwefel.
18 Vu däne dräi Plage wird umbrocht dr dritte Deil dr Mensche, vu däm Fiir un Rauch un Schwefel, der üs ihrem Mul (Gosch) kummt.
19 Denn de Kraft vu d Ross war in ihrem Mul un in ihrem Schwanz; denn ihri Schwänz ware d Schlange glich un hän Kepf, un mit däne hän sie Schadä gmacht.
20 Un de ibrige Lit, de nit umbrocht wäre vu däne Plage, kehre nit um vu d Werke ihra Händ(Pfode), daß sie nimi abäte den de bese Geischta un de goldene, silberne, eherne, schteinerne un hölzerne Götze, de nit sähn noh häre noh go kenne,
21 un sie kehre au nit um vu ihrem Morde, ihra Zaubarai, ihra Unzucht un ihra Schtälarei.